Η βόμβα στο Ναγκασάκι και το μανιφέστο Russell- Einstein

Σαν σήμερα, στις 9 Αυγούστου του 1945, οι Αμερικανικές δυνάμεις έριξαν τη δεύτερη (και τελευταία μέχρι σήμερα πυρηνική βόμβα εναντίον ανθρώπων) στο Ναγκασάκι. Εδώ η βόμβα  χρησιμοποιούσε ως γόμωση το πλουτώνιο. Αυτή είχε λάβει το προσωνύμιο "Fat Man" (χοντρός) στο εργαστήριο κατασκευής της. Αρχικός στόχος ήταν η ιαπωνική πόλη Kokura, επειδή όμως το νησί Κιουσού, στο οποίο βρίσκεται, ήταν καλυμμένο από πυκνή ομίχλη, ο επικεφαλής της αποστολής ταγματάρχης Σουέινι, ακολουθώντας το σχέδιο, υποχρεώθηκε να στραφεί στον "αναπληρωματικό" στόχο, την πόλη του Ναγκασάκι.Η βόμβα έπληξε την πόλη στις 11.02 τοπική ώρα, σκοτώνοντας επιτόπου 73.884 ανθρώπους, τραυματίζοντας 74.909 και μολύνοντας άλλους 120.820 με ραδιενέργεια. Φέτος, για πρώτη φορά, έδωσαν το παρόν οι ΗΠΑ στους εορτασμούς στη μνήμη των θυμάτων του πυρηνικού ολέθρου.

Περισσότερα  διαβάστε σε προηγούμενη ανάρτηση εδώ.

 Δείτε και κάποια video:

Στις 9 Ιουλίου του 1955, εν μέσω του Ψυχρού Πολέμου, παρουσιάστηκε στο Λονδίνο το Μανιφέστο Russell- Einstein, από τον φιλόσοφο και ειρηνιστή Bertrand Russell . Το Μανιφέστο προέβαλλε την επικινδυνότητα των πυρηνικών όπλων και καλούσε τους ηγέτες του κόσμου να επιδιώξουν ειρηνικά ψηφίσματα για να ανακόψουν τη διεθνή διαμάχη. Το κέιμενο υπέγραφαν έντεκα αναγνωρισμένοι διανοούμενοι και επιστήμονες, μεταξύ των οποίων και ο Albert Einstein.Ας σημειωθεί πως ο Einstein το υπέγραψε λίγες μέρες πριν τον θάνατό του (18 Απριλίου 1955).

Στις 18 Αυγούστου 1945 η εφημερίδα Glascow Forward δημοσίευσε την πρώτη καταγεγραμμένη δήλωση του Μπέρτραντ Ράσελ για τα πυρηνικά όπλα. Τη δήλωση αυτή άρχισε να συντάσσει αμέσως μετά τη ρίψη της δεύτερης βόμβας και περιείχε εν σπέρματι όλα τα θέματα που αργότερα θα εμφανίζονταν στο μανιφέστο:

Η προοπτική για το ανθρώπινο γένος είναι σκοτεινή πέρα από κάθε προηγούμενο. Η Ανθρωπότητα βρίσκεται μπροστά σε ξεκάθαρο δίλημμα: είτε θα χαθούμε όλοι, ή οι ηγέτες θα πρέπει να αποκτήσουν κάποιο μικρό βαθμό της κοινής λογικής. Ένα μεγάλο μέρος της νέας πολιτικής σκέψηςπου στρέφεται προς την απόλυτη καταστροφή, θα πρέπει να αποτραπεί.

Τον Ράσελ συνέδραμε με δική του δήλωση και ο Τζόζεφ Ρότμπλατ (Joseph Rotblat), ο μόνος επιστήμονας που εγκατέλειψε το "Σχέδιο Μανχάταν" (η μυστικότατη επιχείρηση κατασκευής ατομικών βομβών από τις ΗΠΑ) για λόγους επιστημονικής δεοντολογίας και ηθικής, παρατηρώντας ότι επίκειται μια "κούρσα εξοπλισμών" μεταξύ των πυρηνικών δυνάμεων και εξέφρασε την ανησυχία του για το μέλλον της ανθρωπότητας.

Οι δύο επιστήμονες άρχισαν να συνεργάζονται, προσπαθώντας να αποτρέψουν τη διάδοση των πυρηνικών όπλων. Οι προσπάθειες αυτές οδήγησαν στη σύνταξη του Μανιφέστου.

Παρουσιάστηκε στο Λονδίνο στις 9 Ιουλίου 1955. Το παρουσίασε ο ίδιος ο Ράσελ, το υπέγραφαν όμως, εκτός από τον ίδιο, και άλλοι δέκα γνωστότατοι επιστήμονες και λόγιοι (οι δέκα είναι κάτοχοι Βραβείου Νόμπελ, πλην του Λέοπολντ Ίνφελντ):

• Max Born
• Percy W. Bridgman
• Albert Einstein
• Leopold Infeld
• Frédéric Joliot-Curie
• Herman J. Muller
• Linus Pauling
• Cecil F. Powell
• Joseph Rotblat
• Bertrand Russell
• Hideki Yukawa

Στο Μανιφέστο υπογραμμίζονται τα εξής σημεία:

1. Οι επιστήμονες έχουν σημαντική ευθύνη στην αφύπνιση του κοινού σχετικά με τις τεχνολογικές - και ιδιαίτερα τις ατομικής φύσεως - απειλές, οι οποίες εγείρονται ενώπιον της ανθρωπότητας
2. Οι επιστήμονες με τη μεγαλύτερη γνώση της κατάστασης είναι οι κατά κύριο λόγο επιφορτισμένοι με τον προαναφερόμενο στόχο
3. Τα Ατομικά Όπλα θέτουν σε κίνδυνο τις μεγαλύτερες πόλεις και απειλούν το μέλλον της Ανθρωπότητας
4. Σε περίπτωση επικείμενης ατομικής απειλής, η Ανθρωπότητα οφείλει να παραμερίσει τις διαφορές της και να αντιμετωπίσει αυτό το πρόβλημα
5. Η απαγόρευση των σύγχρονων όπλων δεν αποτελεί επαρκή λύση απέναντι στην απειλή: Ο πόλεμος είναι κατάσταση που είναι επιτακτικό να αποφευχθεί
6. Ως πρώτο βήμα πρέπει να αποκηρυχθούν σε παγκόσμιο επίπεδο τα ατομικά όπλα
7. Η Ανθρωπότητα πρέπει είτε να βρει ειρηνικούς τρόπους διευθέτησης των διενέξεων είτε πρέπει να αντιμετωπίσει τον Παγκόσμιο Θάνατο.

Το Μανιφέστο υπήρξε η αφορμή για την πραγματοποίηση της πρώτης από τις «διασκέψεις Pugwash», στο σκοτσέζικο χωριό Pugwash, το 1957, ύστερα από πρωτοβουλία του Καναδού φιλάνθρωπου Cyrus S. Eaton. Θέμα της, όπως και όλων των επόμενων, η Επιστήμη και οι Παγκόσμιες Υποθέσεις.

Με επικεφαλής τον φιλόσοφο και ειρηνιστή Bertrand Russell και τον μεγάλο φυσικό και ανθρωπιστή Albert Einstein, οι Max Born, Perry Bridgman, Leopold Infeld, Frederic Joliot-Curie, Herman Muller, Linus Pauling, Cecil Powell, Joseph Rotblat, και τον Hideki Yukawa ζήτησαν με το Μανιφέστο από τους επιστήμονες όλων των πολιτικών πεποιθήσεων να συγκεντρωθούν για να συζητήσουν την απειλή, η οποία απειλούσε την ανθρωπότητα και τον πολιτισμό της, λόγω της εμφάνισης των θερμοπυρηνικών όπλων.

Την πρώτη συνεδρίαση του 1957 την παρακολούθησαν 7 διαπρεπείς επιστήμονες από τις Ηνωμένες Πολιτείες, 3 από την Σοβιετική Ένωση, 3 από την Ιαπωνία, 2 από το Ηνωμένο Βασίλειο και τον Καναδά, και 1 από την Αυστραλία, την Αυστρία, την Κίνα, τη Γαλλία, και την Πολωνία, συνολικά δηλαδή 22 επιστήμονες.

Μέχρι το τέλος του 20ου αιώνα είχαν γίνει πάνω από 250 διασκέψεις Pugwash, στις οποίες συνολικά συμμετείχαν πάνω από 10.000 άτομα. Τις ετήσιες διασκέψεις παρακολουθούν 150 έως 250 άτομα ενώ βασικός κανόνας τους είναι η προσωπική συμμετοχή των επιστημόνων και όχι η συμμετοχή αντιπροσώπων κυβερνήσεων ή οργανώσεων.

 Πηγή: tvxs, wikipedia

Ακολουθεί ολόκληρο το κείμενο στα Αγγλικά.

The Russell-Einstein Manifesto Bertrand Russell and Albert Einstein

The Russell-Einstein Manifesto by Bertrand Russell and Albert Einstein and many other scientists including Joseph Rotblat was first issued on July 9, 1955 in London. See http://www.pugwash.org/about/manifesto.htm

In the tragic situation which confronts humanity, we feel that scientists should assemble in conference to appraise the perils that have arisen as a result of the development of weapons of mass destruction, and to discuss a resolution in the spirit of the appended draft.

We are speaking on this occasion, not as members of this or that nation, continent, or creed, but as human beings, members of the species Man, whose continued existence is in doubt. The world is full of conflicts; and, overshadowing all minor conflicts, the titanic struggle between Communism and anti-Communism.

Almost everybody who is politically conscious has strong feelings about one or more of these issues; but we want you, if you can, to set aside such feelings and consider yourselves only as members of a biological species which has had a remarkable history, and whose disappearance none of us can desire.

We shall try to say no single word which should appeal to one group rather than to another. All, equally, are in peril, and, if the peril is understood, there is hope that they may collectively avert it.

We have to learn to think in a new way. We have to learn to ask ourselves, not what steps can be taken to give military victory to whatever group we prefer, for there no longer are such steps; the question we have to ask ourselves is: what steps can be taken to prevent a military contest of which the issue must be disastrous to all parties?

The general public, and even many men in positions of authority, have not realized what would be involved in a war with nuclear bombs. The general public still thinks in terms of the obliteration of cities. It is understood that the new bombs are more powerful than the old, and that, while one A-bomb could obliterate Hiroshima, one H-bomb could obliterate the largest cities, such as London, New York, and Moscow.

No doubt in an H-bomb war great cities would be obliterated. But this is one of the minor disasters that would have to be faced. If everybody in London, New York, and Moscow were exterminated, the world might, in the course of a few centuries, recover from the blow. But we now know, especially since the Bikini test, that nuclear bombs can gradually spread destruction over a very much wider area than had been supposed.

It is stated on very good authority that a bomb can now be manufactured which will be 2,500 times as powerful as that which destroyed Hiroshima. Such a bomb, if exploded near the ground or under water, sends radio-active particles into the upper air. They sink gradually and reach the surface of the earth in the form of a deadly dust or rain. It was this dust which infected the Japanese fishermen and their catch of fish. No one knows how widely such lethal radio-active particles might be diffused, but the best authorities are unanimous in saying that a war with H-bombs might possibly put an end to the human race. It is feared that if many H-bombs are used there will be universal death, sudden only for a minority, but for the majority a slow torture of disease and disintegration.

Many warnings have been uttered by eminent men of science and by authorities in military strategy. None of them will say that the worst results are certain. What they do say is that these results are possible, and no one can be sure that they will not be realized. We have not yet found that the views of experts on this question depend in any degree upon their politics or prejudices. They depend only, so far as our researches have revealed, upon the extent of the particular expert's knowledge. We have found that the men who know most are the most gloomy.

Here, then, is the problem which we present to you, stark and dreadful and inescapable: Shall we put an end to the human race; or shall mankind renounce war? People will not face this alternative because it is so difficult to abolish war.

The abolition of war will demand distasteful limitations of national sovereignty. But what perhaps impedes understanding of the situation more than anything else is that the term "mankind" feels vague and abstract. People scarcely realize in imagination that the danger is to themselves and their children and their grandchildren, and not only to a dimly apprehended humanity. They can scarcely bring themselves to grasp that they, individually, and those whom they love are in imminent danger of perishing agonizingly. And so they hope that perhaps war may be allowed to continue provided modern weapons are prohibited.

This hope is illusory. Whatever agreements not to use H-bombs had been reached in time of peace, they would no longer be considered binding in time of war, and both sides would set to work to manufacture H-bombs as soon as war broke out, for, if one side manufactured the bombs and the other did not, the side that manufactured them would inevitably be victorious.

Although an agreement to renounce nuclear weapons as part of a general reduction of armaments would not afford an ultimate solution, it would serve certain important purposes. First, any agreement between East and West is to the good in so far as it tends to diminish tension. Second, the abolition of thermo-nuclear weapons, if each side believed that the other had carried it out sincerely, would lessen the fear of a sudden attack in the style of Pearl Harbour, which at present keeps both sides in a state of nervous apprehension. We should, therefore, welcome such an agreement though only as a first step.

Most of us are not neutral in feeling, but, as human beings, we have to remember that, if the issues between East and West are to be decided in any manner that can give any possible satisfaction to anybody, whether Communist or anti-Communist, whether Asian or European or American, whether White or Black, then these issues must not be decided by war. We should wish this to be understood, both in the East and in the West.

There lies before us, if we choose, continual progress in happiness, knowledge, and wisdom. Shall we, instead, choose death, because we cannot forget our quarrels? We appeal as human beings to human beings: Remember your humanity, and forget the rest. If you can do so, the way lies open to a new Paradise; if you cannot, there lies before you the risk of universal death.

Resolution:

We invite this Congress, and through it the scientists of the world and the general public, to subscribe to the following resolution:

"In view of the fact that in any future world war nuclear weapons will certainly be employed, and that such weapons threaten the continued existence of mankind, we urge the governments of the world to realize, and to acknowledge publicly, that their purpose cannot be furthered by a world war, and we urge them, consequently, to find peaceful means for the settlement of all matters of dispute between them."

Signed:
    Max Born
    Percy W. Bridgman
    Albert Einstein
    Leopold Infeld
    Frederic Joliot-Curie
    Herman J. Muller
    Linus Pauling
    Cecil F. Powell
    Joseph Rotblat
    Bertrand Russell
    Hideki Yukawa