Παρασκευή 22 Ιουλίου 2011

Παρουσίαση Βιβλίων Εκλαϊκευμένης Επιστήμης (Φυσικής κυρίως)

Ξανά πάλι, μόλις ξεκινούν (για κάποιους ) οι διακοπές νοιώθω την ανάγκη να προτείνω κάποια βιβλία που θα μας συντροφεύουν στις  παραλίες,θα γεμίσουν την ανία μας, θα ομορφύνουν τις διακοπές μας αλλά κυρίως θα μας γεμίσουν ικανοποίηση δίνοντας μας χρήσιμα στοιχεία για τη ζωή και το έργο  διαφόρων επιστημόνων.
Η σειρά παρουσίασης είναι τυχαία, ή μάλλον εξαρτάται από τη σειρά με την οποία είναι τοποθετημένα στη βιβλιοθήκη μου και πέφτει το μάτι μου πάνω τους.


Βιογραφίες:
1. Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΙΣΑΑΚ ΝΕΥΤΩΝΑ (WESTFALL S. RICHARD)

Ένας από τους μεγαλύτερους επιστήμονες όλων των εποχών, ο Iσαάκ Nεύτων άφησε ένα έργο που αποτέλεσε την κορύφωση της Eπιστημονικής Eπανάστασης και εγκαινίασε την εποχή της σύγχρονης επιστήμης. Στη «Zωή του Iσαάκ Nεύτωνα», ο συγγραφέας παρακολουθεί τον Nεύτωνα από την εφηβεία του στο Lincolnshire μέχρι την καριέρα του στο Cambridge, όπου ουσιαστικά πραγματοποίησε όλα τα επιστημονικά του επιτεύγματα. Σε αυτήν την πλούσια και αναλυτική βιογραφία, ο Westfall εξετάζει και την προσωπική ζωή και την επιστημονική καριέρα του Nεύτωνα, δίδοντάς μας μια σφαιρική εικόνα του ως ανθρώπου, ως επιστήμονα, ως φιλοσόφου, θεολόγου και δημόσιου προσώπου.

Ένα βιβλίο αξιόλογο γραμμένο επιστημονικά, περιεκτικό και χρήσιμο σε όποιον θέλει να μάθει πραγματικές πληροφορίες για τη ζωή του Νεύτωνα.

2. Ο θρίαμβος και το δράμα του Ρόμπερτ Οπενχάιμερ (Kai Bird & Martin Sherwin)
ΒΡΑΒΕΙΟ ΠΟΥΛΙΤΖΕΡ

Ο Ρόμπερτ Οπενχάιμερ ήταν ένα αίνιγμα. 
Ένας θεωρητικός φυσικός με τις ιδιότητες ενός χαρισματικού ηγέτη, ένας εστέτ που χαρακτηριζόταν από την έντονη αμφισημία. Ήταν ο Προμηθέας της Αμερικής, ο «πατέρας της ατομικής βόμβας», που σε καιρό πολέμου βρήκε το μυστικό της αστείρευτης ενέργειας του Ήλιου, για χάρη της χώρας του. 
Όμως, όταν πάλεψε να μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε τους τρομερούς κινδύνους      της βόμβας, το κατεστημένο στράφηκε αμέσως εναντίον του.

Η οδύνη και ο εξευτελισμός που υπέστη ο Οπενχάιμερ το 1954 -κατηγορούμενος ως επικίνδυνος για την εθνική ασφάλεια των Η.Π.Α.- δεν ήταν μια μεμονωμένη περίπτωση την εποχή του μακαρθισμού. Όμως, ο «Όπι» ως κατηγορούμενος ήταν ασύγκριτος. 
Γοητευτικός, μανιώδης καπνιστής, ψηλός και αδύνατος, γνώστης των αρχαίων ελληνικών,      
φίλος της γαλλικής και ρωσικής λογοτεχνίας, λάτρης της ποίησης και του γυναικείου 
φύλου: ένας εθνικός ήρωας, υπόδειγμα επιστήμονα-δημόσιου λειτουργού. 

Για τους φιλελεύθερους συμβόλιζε τον άνθρωπο που αποκάλυπτε το ανήθικο πρόσωπο 
της Δεξιάς. Για τους πολιτικούς του εχθρούς ήταν ένας κομουνιστής, ένας αποδεδειγμένος 
ψεύτης.
Στην πραγματικότητα, ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος, προσιτός αλλά και απόμακρος, 
ευφυής αλλά και αφελής, παθιασμένος υποστηρικτής της κοινωνικής δικαιοσύνης αλλά 
και ακούραστος κυβερνητικός σύμβουλος. Ήταν ένας λαμπρός άνδρας που βίωσε τόσο 
τον θρίαμβο όσο και την τραγωδία.
Η ιστορία του Οπενχάιμερ υπενθυμίζει ότι η εθνική ταυτότητα των Η.Π.Α. παραμένει στενά 
συνδεδεμένη με τον πολιτισμό της πυρηνικής εποχής. Στην μετά την 11η Σεπτεμβρίου εποχή, 
αξίζει να θυμόμαστε ότι ο «πατέρας της ατομικής βόμβας» είχε προειδοποιήσει ότι επρόκειτο 
για ένα όπλο τρόμου δίχως διακρίσεις, που στα επόμενα χρόνια κατέστησε την Αμερική 
στόχο των πλέον ετερόκλητων επιθέσεων.
Είναι ένα πολύτιμο έργο, τόσο για την κατανόηση του πρόσφατου παρελθόντος μας, όσο 
και για τις μελλοντικές επιλογές μας.
Η έρευνα για τη συγγραφή αυτού του βιβλίου διήρκεσε 25 χρόνια. Πέρα από τη μεγάλη 
λογοτεχνική αξία του, και τη μοναδικότητά του ως μια ολοκληρωμένη βιογραφία,      
αποκάλυψε πολλά νέα στοιχεία για την Αμερική της Οικονομικής Ύφεσης, τον Β΄ Παγκόσμιο 
Πόλεμο καθώς και τον Ψυχρό Πόλεμο. 
Απέσπασε επαινετικά σχόλια από τον διεθνή Τύπο, και τιμήθηκε με το βραβείο Πούλιτζερ.
«Η απόλυτη βιογραφία... διασταυρωμένες αλήθειες για το έργο μιας κυβέρνησης σε μια 
εποχή φόβου... ένας λογοτεχνικός άθλος. Αξίζει -και με το παραπάνω- η κάθε ώρα δουλειάς 
από τα 25 χρόνια έρευνας για τη συγγραφή αυτού του υπέροχου βιβλίου.»
Newsweek
«Ένα συγκινητικό βιβλίο... η ζωή του Οπενχάιμερ με κάθε λεπτομέρεια, σε ένα ασυνήθιστα 
σαγηνευτικό ανάγνωσμα.»
Time

Σίγουρα δεν είναι για παραλία (λόγω όγκου), αλλά είναι πλήρες και καταγράφει με εντυπωσιακή ακρίβεια τις σκέψεις και τη στάση διαφόρων επιστημόνων κατά τη διάρκεια αλλά και μετά την κατασκευή της ατομικής βόμβας.


3. Σίγουρα θα Αστειεύεστε , Κύριε Φαϊνμαν - Οι Περιπέτειες Ενός Σπάνιου Χαρακτήρα

«Η ζωή τού Feynman θα μπορούσε εύστοχα να παρομοιαστεί με αλυσιδωτή αντίδραση: μια κρίσιμη μάζα φαιάς ουσίας προκαλεί έκρηξη, σκορπίζοντας προς όλες τις κατευθύνσεις φως και ζεστασιά.»
Time
 
«Ένας αφηγητής που θυμίζει Mark Twain. [...] Για άλλη μια φορά αποδεικνύεται ότι είναι δυνατόν να γελάτε και να προβληματίζεστε συγχρόνως.»
The New York Times Book Review
 
«Ο Feynman φημιζόταν για την ευφυΐα και την εκκεντρικότητα του. [...] Πολύ δύσκολο να διαβάσει κάποιος αυτό το βιβλίο χωρίς κάθε λίγο, δακρυσμένος από τη συγκίνηση, να ξεσπά σε τρανταχτά γέλια.»
Newsweek
 
«Ένα από τα πιο γνωστά βιβλία της εποχής μας· ένα παγκόσμιο μπεστ-σέλερ που 'διδάσκει ενέργεια, χιούμορ και ζωή'. Θα σας κάνει να θέλετε να γίνετε φυσικός.»
Science Diget
 
«Αν είστε από αυτούς που πιστεύουν ότι δεν υπάρχει τίποτα το διασκεδαστικό στη φυσική —ή στους φυσικούς—, γνωρίστε τον κύριο Feynman [...], έναν απολαυστικό επιστήμονα που χειρίζεται τα άτομα σαν ταχυδακτυλουργός.»
Associated Press
Εντυπωσιακό, εύκολο, γρήγορο που σου αφήνει μια πολύ γλυκιά γεύση για το μεγαλύτερο δάσκαλο φυσικής. Θα πιάσετε τον εαυτό σας να γελάει ασυναίσθητα πολλές φορές.
4. Ο άνθρωπος νετρίνο (Joao Magueijo)
Το σώμα του δεν βρέθηκε ποτέ.
Ζει; Πέθανε; Απήχθη; Δολοφονήθηκε; Αυτοκτόνησε; Μονάζει;
Κρύβεται μεταμφιεσμένος;
Το παιδί-θαύμα των μαθηματικών -ο τριαντάχρονος ιδιοφυής Σικελός θεωρητικός φυσικός Έτορε Μαγιοράνα, αυτό το κράμα μεγαλοφυίας και απατεωνιάς- ανακαλύπτει το "κλειδί" για την πραγματοποίηση της πυρηνικής σύντηξης.
Την ίδια νύχτα, εγκαταλείπει την ελιτίστικη μαθηματική παρέα του, μαζεύει τα συντρίμμια της ψυχής του και -με 70.000 δολάρια στην τσέπη και το διαβατήριο ανά χείρας- σαλπάρει από το Παλέρμο της Ιταλίας.
Δεν αποβιβάστηκε ποτέ και πουθενά. Ο άνθρωπος που ανακάλυψε το νετρίνο εξαφανίστηκε για πάντα.
"Εξαιρετικοί υπολογισμοί!" σχολίασε, με ένα ύποπτο μειδίαμα, ο Ενρίκο Φέρμι.
"Σιγά το πράγμα, κύριε Καθηγητά, αυτά είναι παιχνιδάκια!" απάντησε ο κοσμοπολίτης Έτορε. Άναψε νευρικά το τελευταίο από τα αγαπημένα του τσιγάρα "Μακεδονία", κοίταξε σκεφτικός την άδεια κασετίνα και τις εξισώσεις που είχε γράψει πάνω της. Ξαφνικά, με μια κοφτή κίνηση, τσαλακώνει το πακέτο και το πετάει στον κάδο των απορριμμάτων... μαζί με τη θεωρία του.
Αν έβλεπες αυτόν τον μποέμ τύπο να γράφει στον πίνακα, και να αφήνει με το στόμα ανοιχτό τους μέντορές του -τον Φέρμι, τον Χάιζενμπεργκ, τον Πάουλι, τον Μπορ- θα τον έλεγες αληθινό θεατρίνο.
Ήταν πανέξυπνος, και οι λύσεις του ήταν θεϊκές.
Δεν ήταν με τα καλά του. Η οικογένεια και τα παιδικά του χρόνια σηματοδότησαν τη διεστραμμένη προσωπικότητά του. Ωστόσο όλοι τον ήθελαν στις σχολές τους -άνθρωποι σαν κι αυτόν, όταν δεν γίνονται εγκληματίες, ναρκομανείς ή ψυχοπαθείς, δεν μπορούν παρά να είναι διανοητικά ανώτεροι. Από την άλλη, αυτός δεν έδινε δεκάρα. Συζητούσε τις εργασίες του, αλλά ποτέ δεν τις δημοσίευε.
Η μεγάλη του ανακάλυψη -το νετρίνο Μαγιοράνα- τον έβαλε στο στόχαστρο όλων των φωτεινών και σκοτεινών δυνάμεων της εποχής του.
Σελ. 480
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα:
Ο Joao Magueijo (Ζοάο Μαγκέιζο) είναι καθηγητής θεωρητικής φυσικής στο Αυτοκρατορικό Κολέγιο του Λονδίνου και Ερευνητικό Μέλος της Βασιλικής Εταιρείας. Ολοκλήρωσε το διδακτορικό του στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ και εργάστηκε ως επισκέπτης ερευνητής στο Πανεπιστήμιο Μπέρκλεϊ της Καλιφόρνια και στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον.
Και δυο βιβλία που δεν είναι βιογραφίες, αλλά λογοτεχνία με  μορφές επιστημονικές.


5.Ντιράκ (Ντιτμάρ Ντατ)
Ο Ντάβιντ Ντάλεκ, συγγραφέας και δημοσιογράφος, αντιμετωπίζει ένα κορυφαίο πρόβλημα: Πώς να περιγράψει τη ζωή του Πωλ Ντιράκ (1902-1984), αυτού του σχεδόν άγνωστου πρωτοπόρου της σύγχρονης φυσικής. Η ιστορία αυτού του ξεχωριστού επιστήμονα και ανθρώπου παίρνει σταδιακά μορφή και σχήμα, ξετυλίγοντας παράλληλα το νήμα μιας δεύτερης βιογραφίας που φτάνει ως τις μέρες μας: της βιογραφίας μιας γενιάς που κάποτε πίστεψε πως "πρέπει να έχεις ένα σκοπό, να αποβλέπεις σε κάτι πέρα από μια φιλήσυχη ζωή, όπου ο καθένας ζει στη γωνιά του". Πως μπορείς να κάνεις λογοτεχνία από τη φυσική; Καλύτερα να μην το επιχειρήσεις καν. Στο βιβλίο αυτό πάντως δεν επιχειρήθηκε σε κανένα σημείο. Γιατί η φυσική και η λογοτεχνία δεν είναι απλά δύο διαφορετικές γλώσσες, που θα μπορούσε κανείς να μεταφράσει τη μία στην άλλη, αλλά δύο διαφορετικοί τρόποι κοσμοθεώρησης, που ενδιαφέρονται για εντελώς διαφορετικά πράγματα. Αντικείμενο αυτού του βιβλίου δεν είναι, λοιπόν, η φυσική επιστήμη, αλλά μία ορισμένη στάση απέναντι στη ζωή, στη σύγχρονη, μοντέρνα εποχή. Η στάση αυτή, ωστόσο, χρωστά στην επιστήμη της φυσικής τις ηθικές, γνωστικές και αισθητικές επιρροές της. Ένα λογοτεχνικό κείμενο για έναν φυσικό επιστήμονα δεν στερείται πληρότητας, όταν απουσιάζει από αυτό ο διδακτικός τόνος. Όπως ο σκοπός και το νόημα ενός ζωγραφικού πίνακα που απεικονίζει μια ιστορική μάχη δεν είναι να κάνει μάθημα ιστορίας στον θεατή του.



6. Παιχνίδι με ακονισμένα μαχαίρια (Νιλ Μπέλτον)

Το Παιχνίδι με ακονισμένα μαχαίρια είναι η μυθιστορηματική απόδοση ενός χρόνου από τη ζωή του νομπελίστα Αυστριακού φυσικού Έρβιν Σρέντινγκερ, γνωστού για την κυματική εξίσωση που φέρει το όνομά του και για το νοητικό πείραμα της ζωντανής-νεκρής γάτας που έπαιξε κεντρικό ρόλο στη μεταμοντέρνα επιστημονική σκέψη. Το 1939 ο νομπελίστας φυσικός Έρβιν Σρέντινγκερ εγκαταλείπει την Αυστρία και καταφεύγει σ ένα απομονωμένο χωριό στα περίχωρα του Δουβλίνου, όπου μπορεί να εργαστεί μακριά από τη ναζιστική απειλή. Στην εξορία του τον συντροφεύουν η γυναίκα του, η ερωμένη του και το παιδί που έχει αποκτήσει μαζί της.Ο Νιλ Μπέλτον γράφει ένα μυθιστόρημα για τον πόλεμο, την αγάπη, την επιστήμη και τις ιδέες που διαμόρφωσαν την ιστορία του εικοστού αιώνα. Για το "Παιχνίδι με ακονισμένα μαχαίρια" ο Νιλ Μπέλτον τιμήθηκε με το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα από τους Irish Times. Το μυθιστόρημα έγινε δεκτό από τον παγκόσμιο τύπο με ενθουσιώδεις κριτικές και έχει ήδη μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες.
Καλό διάβασμα....

(θα ακολουθήσει λίστα με μη βιογραφικά)

Πέμπτη 21 Ιουλίου 2011

Παρουσίαση για την Αστρονομία στο prezi

Μια τρομερή παρουσίαση που ξεκινά από τη λειτουργία του τηλεσκοπίου και προχωρά στην κατάκτηση του διαστήματος. Αξίζει να δείτε όσο το δυνατόν περισσότερο.

Από τον Andrew Jackson




Δευτέρα 18 Ιουλίου 2011

Διαγώνισμα στις Κρούσεις 2011 (Από Θέματα Πανελληνίων)

ΦΥΣΙΚΗ Γ ΚΡΟΥΣΕΙΣ (θεματα Πανελληνίων)2011

Τρίτη 12 Ιουλίου 2011

Σαν σήμερα στην Ιστορία της Φυσικής : (12 Ιουλίου 1824) Ο Sadi Carnot δημοσιεύει την πραγματεία του για τις θερμικές μηχανές)



Έχουμε αγκαλιάσει τους νόμους της θερμοδυναμικής ως ένα από τα πιο ουσιαστικά θεμέλια της σύγχρονης φυσικής. Ωστόσο, μέχρι πρόσφατα εως τις αρχές του 19ου αιώνα, κανείς δεν είχε κωδικοποιήσει τους νόμους της θερμοδυναμικής με ακρίβεια, σε φυσικούς όρους. Η διαδικασία ξεκίνησε με το έργο ένός ελάχιστα γνωστού Γάλλου φυσικού που ονομάζεται Sadi Carnot. 


Ο Σαντί Καρνό γεννήθηκε το 1796 σε μια οικογένεια που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ιστορία της Γαλλίας. Ο αδελφός του, Ιπολίτ διακρίθηκε στην πολιτική και, στη συνέ­χεια, ο γιος τού αδελφού του, Σαντί, ιδιετέλεσε πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας από το 1887 ως το 1894.0 Λαζάρ Καρνό, ο πατέρας του (1753-1823), είχε αποκληθεί «Οργανωτής της Νίκης» για τον αποφασιστικό του ρόλο στον εξοπλισμό και στην οργάνωση του Επαναστατικού Στρατού το 1794, την εποχή που ήταν μέλος της κυ­βερνητικής Επιτροπής Δημόσιας Ασφάλειας. Ως φλογερός επαναστάτης, είχε ψηφί­σει υπέρ της εκτέλεσης του Βασιλιά. Αργότερα, συντάχθηκε με τον Ναπολέοντα και το 1800 έγινε υπουργός πολέμου. Αλλά ο Λαζάρ Καρνό δεν υπήρξε μόνο διοικητι­κός παράγοντας και πολιτικός· ήταν επίσης μαθηματικός και επιστήμονας, ο οποίος έγραψε ένα σπουδαίο βιβλίο περί του Λογισμού, καθώς και ένα θεώρημα της Τριγω­νομετρίας που φέρει το όνομά του. Έδειξε ενδιαφέρον και για τη Μηχανική, για τη μελέτη τόσο των θεωρητικών θεμελίων, όσο και πρακτικών προβλημάτων, όπως η κατασκευή αποδοτικών μηχανών. Αντιλήφθηκε ότι οι ξαφνικές αλλαγές της ταχύτη­τας σε τμήματα της μηχανής ήταν επιβλαβείς και ιδιαίτερα ότι, αν ήθελε κανείς να αποσπάσει όσο το δυνατόν περισσότερο χρήσιμο μηχανικό έργο από την πτώση του νερού, οι στρόβιλοι έπρεπε να κατασκευαστούν κατά τέτοιον τρόπο, ώστε το νερό να μπορεί να εισχωρεί σε αυτούς χωρίς κρούση και να φεύγει από αυτούς χωρίς σχε­τική ταχύτητα. Εκείνος ο τρόπος σκέψης πιθανώς να είχε επίδραση στο γιο του, Σα­ντί. Ο Λαζάρ είχε δύο παιδιά - τον Σαντί, τον φυσικό, και τον Ιπολίτ.
Ο Σαντί την εκπαίδευσή του την έλαβε κυρίως από τον πατέρα του μέχρι που έγινε δεκτός στην Εcole Polytechnique σ' ένα σύνολο εκατόν εβδομήντα εννέα νέ­ων ανθρώπων (αίτηση είχαν υποβάλει τετρακόσιοι δεκαεννέα). Τελείωσε δέκατος σε μια τάξη εξήντα πέντε φοιτητών, το 1814, την εποχή που η Αυτοκρατορία του Ναπολέοντα παρέπαιε. Ο Λαζάρ υπηρέτησε τον Ναπολέοντα για μια φορά ακόμη κατά τη διάρκεια των Εκατό Ημερών πριν το Βατερλώ. Μετά την τελική πτώση του Ναπολέοντα, ο Λαζάρ εξορίστηκε και πέθανε στο Μαγδεμβούργο.
Ο Σαντί κατείχε διάφορες θέσεις στο στρατό και εργάστηκε ως μηχανικός στη δημόσια διοίκηση. Από το στρατό αποσύρθηκε το 1828 με το βαθμό του λοχαγού. Είχε κληρονομήσει μια μέτρια περιουσία από τον παππού του, τον πατέρα τής μη­τέρας του και, παρ' όλο που εργάστηκε περιστασιακά σε μηχανολογικά θέματα, δεν φαίνεται να είχε συνεχή απασχόληση. Το 1832 αρρώστησε σοβαρά από οστρα­κιά και τέθηκε υπό περιορισμό σ' ένα νοσοκομείο. Από εκείνη την ασθένεια ανάρ­ρωσε, αλλά ύστερα από λίγο καιρό κόλλησε χολέρα, μια επιδημία που θέριζε τότε στο Παρίσι· πέθανε στις 24 Αυγούστου του 1832.
Γύρω στα 1824, σε ηλικία είκοσι οκτώ ετών, ο Καρνό έδειξε ενδιαφέρον για τις ατμομηχανές, που είχαν επινοηθεί και αναπτυχθεί από πρακτικούς ανθρώπους για πρακτικούς σκοπούς. Η ανάπτυξη τους βασιζόταν κυρίως στην εμπειρία. Εκφράζουμε θαυμασμό για την ευφυΐα και την επινοητικότητα του Τζαίημς Βατ (1736-1819), αλλά η στάση του άρμοζε περισσότερο σε μηχανικό, παρά σε επιστή­μονα. Η Μεγάλη Βρετανία την εποχή εκείνη διατηρούσε τα πρωτεία, παγκοσμίως, σε ό,τι αφορούσε την τεχνική αρτιότητα. Η Βιομηχανική Επανάσταση είχε ξεκινή­σει από εκεί και είχε επιτρέψει στη μικρή αυτή σχετικά νήσο να γίνει η πρώτη δύ­ναμη στον κόσμο. Ο Καρνό ήταν πολύ ευαίσθητος σ' αυτά τα θέματα· ως Γάλλος πατριώτης θα ήθελε να δει τη χώρα του να φθάνει και να ξεπερνά την Αγγλία, η οποία είχε πριν λίγο καιρό θριαμβεύσει εναντίον του Ναπολέοντα. Η συνεισφορά του σ' εκείνους τους στόχους που διακατέχονταν από πατριωτισμό επρόκειτο να είναι η επιστημονική μελέτη της ατμομηχανής.
Στην αρχή της μετάφρασης του έργου Reflexions από τον Ε. Μεντόζα, βρίσκουμε τα ακόλουθα:
Η πιο σημαντική υπηρεσία που η ατμομηχανή έχει προσφέρει στην Αγγλία είναι, χωρίς αμφιβολία, η «αναβίωση»» των ανθρακωρυχείων, τα οποία είχαν παρακμά­σει και απειλούνταν από παύση κάθε εργασίας, ως συνέπεια της συνεχώς αυξανό­μενης δυσκολίας αποστράγγισης τους και εξόρυξης του άνθρακα. Θα πρέπει να ιε­ραρχήσουμε ως δεύτερο το κέρδος στην παραγωγή σιδήρου εξαιτίας της άφθονης προμήθειας άνθρακα, ο οποίος αντικατέστησε το ξύλο όταν αυτό είχε πλέον αρχί­σει να γίνεται σπάνιο, και των ισχυρών μηχανών όλων των ειδών, τη χρήση των οποίων επέτρεψε ή διευκόλυνε η εισαγωγή της ατμομηχανής.
Ο σίδηρος και η θερμότητα αποτελούν, όπως ξέρουμε, τα στηρίγματα, τις βάσεις των μηχανικών τεχνών. Είναι αμφίβολο κατά πόσον υπάρχει στην Αγγλία μια βιο­μηχανική εγκατάσταση της οποίας η λειτουργία να μην εξαρτάται από τη χρήση αυτών των παραγόντων και να μην τους χρησιμοποιεί ελεύθερα. Η αφαίρεση σή­μερα από την Αγγλία των ατμομηχανών της θα ισοδυναμούσε με την ταυτόχρονη αφαίρεση του άνθρακα και του σιδήρου. Θα ισοδυναμούσε με στέρηση όλων των πλουτοπαραγωγικών της πηγών, με την καταστροφή κάθε παράγοντα στήριξης της ευημερίας της και, εν γένει, με την εξόντωση της κολοσσιαίας αυτής δύναμης. Η καταστροφή του ναυτικού της, το οποίο θεωρεί ως την ισχυρότερη άμυνά της, θα απέβαινε ίσως λιγότερο μοιραία...
Αν η τιμή για την ανακάλυψη {της ατμομηχανής} ανήκει στο έθνος στο οποίο εκείνη αναπτύχθηκε, η τιμή αυτή δεν μπορεί παρά να αποδοθεί στην Αγγλία. Ο Σέι- βερυ, ο Νιουκόμεν, ο Σμίτον, ο διάσημος Βατ, ο Γουλφ, ο Τρέβιθικ και μερικοί άλ­λοι Αγγλοι μηχανικοί είναι οι πραγματικοί δημιουργοί της ατμομηχανής. Στα χέ­ρια τους η ατμομηχανή βελτιωνόταν σταδιακά. Τελικώς, είναι φυσικό μια εφεύρε­ση να γεννιέται, να αναπτύσσεται και να τελειοποιείται σ' εκείνο το μέρος όπου η ανάγκη της είναι εντονότερα αισθητή.
Παρά το οποιοδήποτε έργο που επιτεύχθηκε με τις ατμομηχανές και παρά την ικα­νοποιητική κατάσταση στην οποία βρίσκονται σήμερα, η θεωρία τους λίγο έχει κατα­νοηθεί και οι απόπειρες βελτίωσης τους κατευθύνονται ακόμη, σχεδόν, από την τύχη.
Ο Καρνό ήθελε να καταλάβει τα ουσιώδη, ελπίζοντας ότι θα βοηθούσαν στη βελ­τίωση της πρακτικής. Έτσι άρχισε τις προσπάθειες σχηματοποίησης της ατμομηχανής με τον πιο αφηρημένο τρόπο. Καθοδηγήθηκε από την αναλογία του υδρο­στρόβιλου, όπου το νερό πέφτει από μια υψηλή σε μια χαμηλότερη στάθμη και η δυναμική του ενέργεια μετασχηματίζεται σε «κινητήρια δύναμη». Σε μια ατμομη­χανή, σκέφτηκε, η θερμότητα «πέφτει» από μια υψηλότερη σε μια χαμηλότερη θερ­μοκρασία και κατ' αυτόν τον τρόπο ελευθερώνει κινητήρια δύναμη. Ο Καρνό, τό­τε, βασίστηκε στη θερμιδική θεωρία κι έτσι του διέφυγε η θεμελιώδης διαφορά με­ταξύ θερμότητας και νερού: Ενώ η ποσότητα του νερού είναι σταθερή, η θερμότη­τα που ελευθερώνεται στη χαμηλότερη θερμοκρασία ελαττώνεται κατά ένα ποσό που είναι ανάλογο του έργου που λαμβάνεται. Δεν γνώριζε το γεγονός αυτό και συνέχισε με την υπόθεση ότι η θερμότητα διατηρείται (θερμιδική). Πολλά όμως από τα συμπεράσματα στα οποία κατέληξε επεκτείνονται στην πραγματική κατά­σταση, και εκείνο που έχει κορυφαία σημασία είναι ο τρόπος σκέψης του.
Να ποιο είναι το βασικό ερώτημα που διατύπωσε ο Καρνό: Υπάρχει κάποιο μέ­γιστο έργο που λαμβάνεται κατά την «πτώση» της θερμότητας από τη μια θερμο­κρασία στην άλλη και, αν είναι έτσι, από τι εξαρτάται;
Σε μια ατμομηχανή, για παράδειγμα, η θερμότητα παρέχεται σε ατμό που περιέ­χεται σ' έναν κύλινδρο τον οποίο κλείνει ένα πιστόνι. Είναι λογικό ότι η θερμότη­τα θα πρέπει να απονέμεται με όσο το δυνατόν μικρότερες μεταβολές της θερμο­κρασίας, γιατί σ' έναν υδροστρόβιλο το νερό πρέπει να εισέρχεται χωρίς κρούσεις και, επιπλέον, όταν η θερμότητα μεταφέρεται με αγωγή προς χαμηλότερη θερμο­κρασία, δεν λαμβάνεται έργο. Επεξεργαζόμένος την ιδέα εκείνη ο Καρνό κατάλαβε ότι όλες οι μετατροπές στη μηχανή θα πρέπει να αποτελούν διαδοχή καταστάσεων ισορροπίας. Ως συνέπεια, όμως, η μηχανή θα μπορούσε να λειτουργεί προς μία κατεύθυνση, ή, αντιστρέφοντας όλες τις λειτουργίες, προς την αντίθετη. Η μηχανή έπρεπε να είναι αντιστρεπτή.
Η μηχανή πρέπει να έχει μια πηγή θερμότητας σε υψηλή θερμοκρασία, μια δεξα­μενή θερμότητας σε χαμηλότερη θερμοκρασία και ένα σύστημα που μεταφέρει τη θερμότητα, για παράδειγμα έναν κύλινδρο με πιστόνι. Είναι σημαντικό ότι στη με­τατροπή, κατά την οποία η θερμότητα περνάει από υψηλότερης σε χαμηλότερης θερμοκρασίας δεξαμενή, το σύστημα μετάδοσης παραμένει τελείως αμετάβλητο. Μια τέτοια λειτουργία περιγράφτηκε από τον Καρνό και ονομάζεται κυκλική, που σημαίνει ότι, ύστερα από ένα σύνολο διεργασιών, το σύστημα μετάδοσηςς επιστρέ­φει στην αρχική του κατάσταση. Φυσικά, αυτό δεν συμβαίνει για τις δεξαμενές, εκτός και αν διατηρούνται, κατά κάποιο τρόπο, σε σταθερές θερμοκρασίες, όπως είχε υποθέσει ο Καρνό. Να πώς περιγράφει ο ίδιος τον διάσημο κύκλο, που φέρει το όνομά του, όπως εφαρμόστηκε σε μια μηχανή αέρος:
Ας θεωρήσουμε ένα ελαστικό ρευστό, τον ατμοσφαιρικό αέρα για παράδειγμα, κλεισμένο σ' ένα κυλινδρικό δοχείο, abed, με κινητό διάφραγμα ή έμβολο, cd. Έστω επίσης δύο σώματα, Α και Β, που το καθένα διατηρείται σε σταθερή θερμο­κρασία και η θερμοκρασία του Α είναι υψηλότερη από εκείνην του Β. Ας φαντα­στούμε τη σειρά των διεργασιών που πρόκειται να περιγραφούν:
(1) Επαφή του σώματος Α με τον αέρα που περιέχεται στο χώρο abed ή με το τοί­χωμα του χώρου αυτού - ένα τοίχωμα το οποίο υποθέτουμε ότι μεταδίδει τη θερ­μότητα γρήγορα. Ο αέρας αποκτά με μια τέτοια επαφή την ίδια θερμοκρασία με το σώμα A- cd είναι η πραγματική θέση του εμβόλου.
(2)                Το έμβολο ανυψώνεται βαθμιαίως και έρχεται στη θέση ef. Το σώμα Α βρίσκε­ται συνεχώς σε επαφή με τον αέρα, ο οποίος έτσι διατηρείται σε σταθερή θερμο­κρασία κατά τη διάρκεια της διαστολής. Το σώμα Α παρέχει την απαραίτητη θερ­μότητα για να διατηρηθεί η θερμοκρασία σταθερή.
(3)                Το σώμα Α αποσύρεται και ο αέρας παύει να βρίσκεται σε επαφή με οποιοδήπο­τε σώμα ικανό να του παρέχει θερμιδική. Το έμβολο, εν τω μεταξύ, συνεχίζει να κι­νείται και περνάει από τη θέση e/'στη θέση gh. Ο αέρας διαστέλλεται χωρίς να λαμ­βάνει θερμότητα και η θερμοκρασία του μειώνεται. Ας θεωρήσουμε ότι μειώνεται μέχρι να εξισωθεί με τη θερμοκρασία του σώματος Β· τη στιγμή αυτή το έμβολο σταματά, παραμένοντας στη θέση gh.
(4)                Ο αέρας βρίσκεται σε επαφή με το σώμα Β· συμπιέζεται με την επιστροφή του εμβόλου καθώς αυτό κινείται από τη θέση gh στη θέση cd. Ο αέρας αυτός παραμέ­νει, όμως, σε σταθερή θερμοκρασία εξαιτίας της επαφής του με το σώμα Β στο οποίο παρέχει θερμότητα.
Το σώμα Β αποσύρεται και η συμπίεση του αέρα συνεχίζεται και επειδή είναι απομονωμένος, η θερμοκρασία του ανεβαίνει. Η συμπίεση συνεχίζεται μέχρι να αποκτήσει ο αέρας τη θερμοκρασία του σώματος Α. Το έμβολο σ' αυτό το διάστημα περνάει από τη θέση cd στη θέση ik.
(5)       Ο αέρας ωθείται ξανά σε επα­φή με το σώμα Α. Το έμβολο επα­νέρχεται από τη θέση ik στη θέση ef- η θερμοκρασία παραμένει αμε­τάβλητη.
(6)       Το βήμα που περιγράφεται με τον αριθμό (3) επαναλαμβάνεται και στη συνέχεια ακολουθούν δια­δοχικά τα βήματα:
(4),(5),(6),(3),(4)(5),(6),(3),(4);(5) κ.τ.λ.
 Στις διάφορες αυτές διαδικασίες, το έμβολο υπόκειται σε μια δύναμη μεγαλύτερου ή μικρότερου μεγέ­θους που εξασκείται από τον αέρα ο οποίος περιέχεται στον κύλιν­δρο· η ελαστική δύναμη του αέρα αυτού μεταβάλλεται τόσο εξαιτίας των μεταβολών του όγκου, όσο και των μεταβολών της θερμοκρασίας. Αλλά θα πρέπει να σημειωθεί ότι με ίσους όγκους, που σημαίνει για παρόμοιες θέσεις του εμβόλου, η θερμοκρασία είναι υψηλότερη κα­τά τη διάρκεια των κινήσεων δια­στολής παρά κατά τη διάρκεια των κινήσεων συμπίεσης. Κατά τη διάρκεια των πρώτων, η ελαστική δύναμη του αέρα βρίσκεται ότι εί­ναι μεγαλύτερη και, ως συνέπεια, η ποσότητα της κινητήριας δύναμης που παράγεται με τις κινήσεις της διαστολής είναι περισσότερο ση­μαντική από εκείνη που καταναλώ­νεται για να παραχθούν οι κινήσεις της συμπίεσης. Έτσι, θα έπρεπε να πάρουμε ένα πλεόνασμα κινητή­ριας δύναμης -ένα πλεόνασμα που θα μπορούσαμε να χρησιμοποιή­σουμε για οποιονδήποτε σκοπό. Ο αέρας, τότε, έχει λειτουργήσει ως μηχανή θερμότητας· στην πραγματικότητα, τον χρησιμοποιήσαμε όσο ήταν δυνα­τό, κατά τον πιο ωφέλιμο τρόπο, γιατί καμιά άχρηστη επαναπόκτηση της ισορρο­πίας δεν επέδρασε στη θερμιδική.
Όλες οι διεργασίες που περιγράφτηκαν παραπάνω μπορεί να εκτελεστούν κατά την αντίστροφη φορά. Ας θεωρήσουμε ότι, μετά την έκτη περίοδο, που σημαίνει ότι το έμβολο έχει φθάσει στη θέση ef, το αναγκάζουμε να επιστρέψει στη θέση ik, και ταυτόχρονα διατηρούμε τον αέρα σε επαφή με το σώμα Α. Η θερμιδική δύναμη που αποδόθηκε από το σώμα αυτό κατά την έκτη περίοδο θα επέστρεφε στην πηγή της, που είναι το σώμα Α, και οι συνθήκες θα ήταν τότε ακριβώς οι ίδιες όπως στο τέλος της πέμπτης περιόδου. Αν τώρα απομακρύνουμε το σώμα Α και αναγκάσου­με το έμβολο να κινηθεί από τη θέση ik στη θέση cd, η θερμοκρασία του αέρα θα ελαττωθεί τόσους βαθμούς, όσους αυξήθηκε κατά τη διάρκεια της πέμπτης περιό­δου και θα εξισωθεί με τη θερμοκρασία του σώματος Β. Προφανώς μπορούμε να συνεχίσουμε μια σειρά διεργασιών, αντίστροφων προς αυτές που ήδη περιγράφτη­καν. Το μόνο απαραίτητο είναι να εκτελεστεί, υπό τις ίδιες συνθήκες, για κάθε πε­ρίοδο μια κίνηση διαστολής αντί μια κίνηση συμπίεσης, και αντιστρόφως. Οι πρώτες αυτές διεργασίες είχαν ως αποτέλεσμα την παραγωγή μιας ορισμένης ποσότητας κινητήριας δύναμης και την απομάκρυνση θερμιδικής από το σώμα Α στο σώμα Β. Το αποτέλεσμα των αντίστροφων διεργασιών είναι η κατανάλωση της παραγόμενης κινητήριας δύναμης και η απόδοση της θερμιδικής από το σώμα Β στο σώμα Α· έτσι οι δύο αυτές σειρές διεργασιών αλληλοαναιρούνται· κατά κά­ποιο τρόπο, η μία εξουδετερώνει την άλλη.
Σε μια απλούστερη, με γραφήματα, γλώσσα, παρουσιάζω το σχήμα που πρωτο- χρησιμοποίησε ο Κλαπεϋρόν, και στο οποίο παριστάνεται ο κύκλος Carnot σ' ένα p-Vδιάγραμμα. Ο κύκλος αποτελείται από τέσσερις μεταβολές - δύο αδιαβατικές και δύο ισόθερμες.
Η μηχανή είναι προφανώς αντιστρεπτή. Μπορούμε τώρα να συζεύξουμε δύο αντι­στρεπτές μηχανές, μια που να λειτουργεί κατά την ορθή φορά και μια κατά την αντίθε­τη. Αν η μία είχε υψηλότερη απόδοση από την άλλη, θα μπορούσαμε να πραγματοποι­ήσουμε ένα είδος αεικίνητου, το οποίο ο Καρνό θεωρεί παράλογο και εξηγεί γιατί:
Οι διεργασίες που μόλις περιγράψαμε θα ήταν δυνατό να έχουν λάβει χώρα κατά την αντίστροφη κατεύθυνση...
Με τις πρώτες τέσσερις διεργασίες θα γίνονταν ταυτόχρονα παραγωγή κινητή­ριας δύναμης και μεταφορά θερμότητας από το σώμα Α στο σώμα Β. Με τις αντί­στροφες διεργασίες υπάρχει ταυτόχρονα κατανάλωση κινητήριας δύναμης και από­δοση θερμότητας από το σώμα Β στο σώμα Α. Αλλά, αν έχουμε επενεργήσει σε κάθε περίπτωση στην ίδια ποσότητα ατμού, αν δεν δημιουργούνται απώλειες ούτε κινητή­ριας δύναμης ούτε θερμιδικής, η ποσότητα της κινητήριας δύναμης που παράγεται στην πρώτη περίπτωση θα είναι ίση μ' εκείνη που θα καταναλωνόταν στη δεύτερη, και η ποσότητα της θερμιδικής που πέρασε, στην πρώτη περίπτωση, από το σώμα Α στο σώμα Β θα ήταν ίση με την ποσότητα που αποδίδεται ξανά πίσω, στη δεύτερη πε­ρίπτωση, από το σώμα Β στο σώμα Α· έτσι θα μπορούσε να συνεχιστεί ένας άπειρος αριθμός εναλλακτικών διεργασιών αυτού του είδους χωρίς να έχει παραχθεί στο τέ­λος κινητήρια δύναμη ή να έχει μεταφερθεί θερμιδική από το ένα σώμα στο άλλο.
 Αν τώρα υπήρχαν κάποια μέσα χρησιμοποίησης της θερμότητας προτιμητέα από εκείνα που έχουμε εφαρμόσει, πράγμα που σημαίνει, αν ήταν δυνατό με κά­ποια μέθοδο να παράγει η θερμιδική μια ποσότητα κινητήριας δύναμης μεγαλύτε­ρη από εκείνη που παρήγαγε κατά την πρώτη σειρά των διεργασιών, θα αρκούσε να αποσπάσουμε ένα μέρος της δύναμης αυτής προκειμένου με τη μέθοδο που μό­λις υποδείχτηκε να αναγκάσουμε τη θερμότητα του σώματος Β να επιστρέψει στο σώμα Α από το ψυγείο στο φούρνο, να αποκαταστήσουμε τις αρχικές συνθήκες κι έτσι να είμαστε έτοιμοι να αρχίσουμε ξανά μια διαδικασία ακριβώς όμοια με την αρχική, κ.τ.λ: αυτό δεν θα αποτελούσε μόνον αέναη κίνηση, αλλά μια απεριόριστη δημιουργία κινητήριας δύναμης χωρίς κατανάλωση ούτε θερμιδικής ούτε οποιου­δήποτε άλλου μέσου. Μια τέτοια παραγωγή είναι εντελώς αντίθετη με τις μέχρι τώρα αποδεκτές ιδέες, με τους νόμους της μηχανικής και της ορθής Φυσικής. Είναι απαράδεκτη. Θα πρέπει τότε να συμπεράνουμε ότι η μέγιστη ποσότητα κινητήριας δύναμης που παράγεται από τη χρήση ατμού είναι επίσης η μέγιστη ποσότητα κι­νητήριας δύναμης που πραγματοποιείται με οποιονδήποτε τρόπο.
Η ένσταση μπορεί ίσως να προβληθεί εδώ, ότι η αέναη κίνηση, που αποδείχτηκε αδύνατη μόνον με μηχανική δράση, πιθανώς να μην είναι έτσι, αν ασκηθεί η δύνα­μη είτε της Θερμότητας είτε του Ηλεκτρισμού· αλλά είναι δυνατόν να αντιληφθεί κανείς τα φαινόμενα της Θερμότητας και του Ηλεκτρισμού ανεξάρτητα από κά­ποιο είδος κίνησης του σώματος και ως τέτοια δεν θα έπρεπε να υπόκεινται στους γενικούς νόμους της Μηχανικής; Εκτός τούτου, δεν γνωρίζουμε, a posteriori, ότι όλες οι απόπειρες που έγιναν για να παραχθεί αέναη κίνηση με οποιαδήποτε μέσα αποδείχθηκαν άκαρπες; - ότι ποτέ δεν καταφέραμε να παράγουμε μια κίνηση αλη­θινά αέναη, δηλαδή, μια κίνηση που θα συνεχίζεται για πάντα χωρίς να υφίστανται μεταβολές τα σώματα που τέθηκαν σε λειτουργία για να την πραγματοποιήσουν; Ο ηλεκτροκινητήρας (η στήλη του Βόλτα) θεωρήθηκε κάποιες φορές ως ικανός να παράγει αέναη κίνηση· έγιναν απόπειρες προκειμένου να πραγματοποιηθεί η ιδέα αυτή με την κατασκευή ξηρών στηλών που θεωρούνταν αμετάβλητες· ωστόσο, όμως, ό,τι κι αν επιχειρήθηκε, η συσκευή πάντα παρουσίαζε σημαντικές επιδεινώ­σεις όταν η δράση της ενισχυόταν για κάποιο χρόνο με ενέργεια.
Η γενική και φιλοσοφική αποδοχή των λέξεων αέναη κίνηση δεν θα έπρεπε να πε­ριλαμβάνει μόνο μια κίνηση επιδεκτική μιας άπειρης συνέχειας, αυτής μετά την αρ­χική ώθηση, αλλά τη δράση μιας συσκευής, μιας οποιασδήποτε διάταξης, η οποία είναι ικανή να δημιουργήσει απεριόριστα μεγάλη κινητήρια δύναμη, ικανή να θέσει σε κίνηση οποιοδήποτε φυσικό αντικείμενο βρεθεί υπό την επίδραση της, να υπερ­νικήσει την αδράνεια του· ικανή, τελικώς, να βρει σ' αυτήν τις απαραίτητες δυνά­μεις να κινήσουν όλο το σύμπαν, να παρατείνουν, να επιταχύνουν διαρκώς την κί- νησή του. Κάτι τέτοιο θα αποτελούσε αληθινή παραγωγή κινητήριας δύναμης. Αν υπήρχε μια τέτοια δυνατότητα, θα ήταν άχρηστο να αναζητούμε σε ρεύματα αέρος και νερού ή σε καύσιμα την κινητήρια αυτή δύναμη. Θα έπρεπε να είχαμε στη διάθε­ση μας μια ανεξάντλητη πηγή πάνω στην οποία θα σχεδιάζαμε κατά βούληση.
Έτσι, όλες οι αντιστρεπτές μηχανές πρέπει να έχουν την ίδια απόδοση, όπως αυτή ορίζεται ως, ο λόγος του έργου W, που λαμβάνεται, προς τη θερμότητα, Η, που δίνει η θερμή πηγή. Αφού δεν γίνεται καμιά αναφορά στην ουσία που χρησι­μοποιείται στον κύκλο, είναι φανερό ότι η ουσία δεν είναι σημαντική. Το ουσιώ­δες σημείο είναι η αντιστρεπτότητα του κύκλου. Συνεπάγεται, επίσης, ότι η απόδο­ση μιας αντιστρεπτής μηχανής μπορεί να εξαρτάται μόνον από τη θερμοκρασία τής θερμής και ψυχρής πηγής. Όλα αυτά ισχύουν και αποτελούν την ουσία των ση­μαντικών ανακαλύψεων του Καρνό.
Στο έργο Reflexions, ο Καρνό υπέθεσε ότι η θερμότητα που δίνεται στην ψυχρή πηγή Η' είναι η ίδια με την Η. Αυτό, φυσικά, είναι λάθος, γιατί στην πραγματικότητα Η- Η' = W από τη διατήρηση της ενέργειας. Ο Καρνό, στο έργο που έχει δημοσιεύσει, έκανε τη λανθασμένη υπόθεση ότι ισχύει η διατήρηση της θερμότητας. Η υποσημείω­ση, όμα)ς, που παρατέθηκε παραπάνω, αποδεικνύει ότι είχε αμφιβολίες. Είναι αξιο­σημείωτο, ωστόσο, ότι η σοβαρή αυτή ατέλεια δεν αλλοίωσε το μεγαλύτερο μέρος των συμπερασμάτων του και ότι την εποχή που καθιερώθηκε το αξίωμα διατήρησης της ενέργειας (περίπου είκοσι χρόνια μετά την έκδοση του βιβλίου του και δεκαπέ­ντε χρόνια μετά το θάνατο του), το έργο Reflexions μπορούσε να τροποποιηθεί κα­ταλλήλως και παρέμεινε ο στυλοβάτης της νέας επιστήμης της Θερμοδυναμικής.
Ο Καρνό προαισθανόταν την αρχή διατήρησης της ενέργειας. Ο πρόωρος θάνατος του όμως ματαίωσε την ολοκλήρωση της μελέτης του. Δυστυχώς, οι σημειώσεις που άφησε δεν έγιναν κατανοητές από τον αδελφό του, ο οποίος τις δημοσίευσε μόλις το 1878, όταν η Θερμοδυναμική είχε πλέον καθιερωθεί. Έτσι, οι σκέψεις του Καρνό για τη διατήρηση της ενέργειας δεν επηρέασαν το έργο των διαδόχων του, αλλά αξίζει, παρ' όλα αυτά, να παραθέσουμε ένα τμήμα από τα χειρόγραφα του, στο οποίο φαίνε­ται καθαρά πόσο είχε προχωρήσει. Μεταξύ των άλλων σημειώνει:
Σύμφωνα με κάποιες ιδέες που έχω διατυπώσει στη θεωρία της θερμότητας, η πα­ραγωγή μιας μονάδας κινητήριας δύναμης απαιτεί την καταστροφή 2,70 μονάδων θερμότητας. (Η σωστή τιμή για τις μονάδες που χρησιμοποιούσε είναι 2,30.)
Μια μηχανή που θα παρήγαγε 20 μονάδες κινητήριας δύναμης ανά χιλιόγραμμο άνθρακα θα έπρεπε να καταστρέφει 20 x 2,70/7000 από τη θερμότητα που αναπτύσσε­ται κατά την καύση. 20 χ 270/7000 = 8/1000 περίπου, που είναι μικρότερο του 1/100.
Όταν μια υπόθεση δεν επαρκεί πλέον για την εξήγηση των φαινομένων, θα πρέ­πει να εγκαταλειφθεί.
Αυτό συμβαίνει με την υπόθεση που θεωρεί τη θερμότητα ως ύλη, ως λεπτόρρευστη ουσία.
Τα πειραματικά δεδομένα που τείνουν να ανατρέψουν τη θεωρία αυτή είναι τα ακόλουθα:
 Η ανάπτυξη θερμότητας κατά την πρόσκρουση ή τριβή των σωμάτων (πειρά­ματα που έγιναν από τον Ράμφορντ, τριβή των τροχών στους άξονές τους, πειρά­ματα που πρόκειται να γίνουν). Εδώ η αύξηση της θερμοκρασίας λαμβάνει χώρα ταυτόχρονα στο σώμα που προκαλεί την τριβή και στο σώμα που την υφίσταται. Επιπλέον, δεν μεταβάλλουν αισθητά το σχήμα ή τη φύση τους (προς απόδειξη). Έτσι η θερμότητα παράγεται από την κίνηση. Αν είναι ύλη, πρέπει να παραδεχθού­με ότι η ύλη δημιουργείται από την κίνηση.
Ο Καρνό έγραψε ένα μόνο επιστημονικό έργο -ένα λεπτό βιβλίο εκατόν δεκαοκτώ σελίδων, με τον τίτλο Reflexions surla puissance motrice de feu (Σκέψεις περί της κι­νητήριας δύναμης της φωτιάς). Κυκλοφόρησε το 1824 σε μια εκτύπωση εξακοσίων αντιτύπων, με έξοδα του συγγραφέα και πέρασε σχεδόν απαρατήρητο. Το γεγονός ότι ήταν ο γιος τού Λαζάρ Καρνό, ενός πολύ διακεκριμένου Γάλλου και μέλους της Academie des Sciences που είχε πεθάνει τον προηγούμενο χρόνο, δεν κατάφερε να αποσπάσει την περιέργεια φίλων τού πατέρα του, οι οποίοι είχαν ακούσει μια σύ­ντομη περιγραφή της έκδοσης σε μια από τις συναντήσεις της Academie. Το βιβλίο, ωστόσο, μελετήθηκε από έναν απόφοιτο της Εcole Polytechnique, τον Εμίλ Κλαπεϋρόν (1792-1864). Δύο χρόνια μετά την αποφοίτησή του, ο Κλαπεϋρόν πήγε στη Ρω­σία για έντεκα χρόνια με σκοπό να εξασκηθεί στη μηχανολογία και να διδάξει στη μηχανολογική σχολή στην Αγ. Πετρούπολη. Όταν επέστρεψε στη Γαλλία, εργάστηκε στην κατασκευή σιδηροδρόμων και έδειξε ενδιαφέρον για τη βελτίωση των μηχανών των τρένων. Το 1833 έπεσε τυχαία στα χέρια του το βιβλίο του Καρνό, το μελέτησε, αναπαρήγαγε το πιο ουσιώδες τμήμα του σε μια περισσότερο αναλυτική μορφή και δημοσίευσε τα αποτελέσματά του στο περιοδικό Journal de l' Εcole Polytechnique το 1834, αφού είχε συναντήσει την άρνηση άλλων περιοδικών. Είχε ήδη περάσει ένας χρόνος από το θάνατο του Καρνό και δέκα χρόνια από την εμφάνιση του έργου του Reflexions (Σκέψεις). Από το άρθρο του Κλαπεϋρόν, ο Ουίλιαμ Τόμσον, και αργότε­ρα Λόρδος Κέλβιν (1824-1907), έμαθε το 1847 για την ύπαρξη του βιβλίου τού Καρ­νό και αναγνώρισε τη θεμελιώδη σημασία του. 
Τα περισσότερα αντικείμενα και τα γραπτά του θάφτηκαν μαζί του, ως προληπτικό μέτρο για την πρόληψη της περαιτέρω εξάπλωσης της ασθένειας. Περιγράφεται από τους σύγχρονούς του ως «ευαίσθητος και διορατικός,» αλλά και «εσωστρεφής» και «απόμακρος», ο Carnot ήταν τουλάχιστον 20 χρόνια μπροστά από την εποχή του. 


Εδώ μπορείτε να διαβάσετε το βιβλίο του στα γαλλικά. 
Και μια σειρά από simulations πάνω στη μηχανή Carnot. (1 , 2, 3, 4)

 Πηγές: 

1. http://www.aps.org/publications/apsnews/200906/physicshistory.cfm
2. Emilio Segre, Ιστορία της Φυσικής, τόμος I: Aπό την πτώση των σωμάτων έως τα ραδιοκύματα, Δίαυλος.






 









Μεγάλη πτώση των βάσεων στις περιζήτητες Σχολές της χώρας

H οποία μπορεί να φτάσει και τα 2.000 μόρια στην Περιφέρεια και στις Τεχνολογικές σχολές του 2ου και 4ου επιστημονικού πεδίου




Αθήνα
Θεαματική πτώση των βάσεων, η οποία μπορεί να φτάσει και τα 2.000 μόρια στην Περιφέρεια και στις Τεχνολογικές σχολές του 2ου και 4ου επιστημονικού πεδίου (Ξάνθη, Κοζάνη, Βόλο και Χανιά), «δείχνουν» τα βαθμολογικά στοιχεία των εφετινών πανελλαδικών εξετάσεων.


Παράλληλα, σε όλα τα περιζήτητα τμήματα της χώρας, θα καταγραφεί πτώση των βάσεων, ενώ οι Ιατρικές Σχολές της περιφέρειας θα κινηθούν κάτω από τα 19.000 μόρια. Και στην Αθήνα και στην Θεσσαλονίκη όμως, θα υπάρξει πτώση των βάσεων στις Ιατρικές Σχολές, αλλά σε μικρότερο βαθμό (150-200 μόρια). Ωστόσο, οι σχολές αυτές, θα κρατηθούν σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη γύρω στα 19.000 μόρια.


Θεαματική μείωση αριστούχων
Οπως προκύπτει από τα στατιστικά στοιχεία, που έδωσε την Τρίτη στη δημοσιότητα το υπουργείο Παιδείας σχετικά με την κλιμάκωση του Γενικού Βαθμού Πρόσβασης ανά κατεύθυνση,οι αριστούχοι υποψήφιοι εφέτος μειώθηκαν δραστικά. Είναι χαρακτηριστικό, ότι πέρυσι 1.217 άτομα παρέδωσαν γραπτά στην κατηγορία από 19 έως 20 στη θετική κατεύθυνση, ενώ εφέτος ο αριθμός αυτός «έπεσε» στους 488.
Παράλληλα, όπως εξηγεί ο εκπαιδευτικός και φροντιστής κ. Γ. Χατζητέγας, εντυπωσιακή πτώση θα καταγραφεί στις τεχνολογικές σχολές και τα φυσικομαθηματικά τμήματα του 2ου και του 4ου επιστημονικού πεδίου, ενώ οι περιζήτητες σχολές του Πολυτεχνείου Αθήνας και Θεσσαλονίκης (Μηχανολόγων, Πολιτικών Μηχανικών, Μηχανικών Υπολογιστών κλπ.) θα είναι εφέτος κάτω των 19.000 μορίων.
Την ίδια στιγμή, στο πρώτο επιστημονικό πεδίο είχαμε 1.000 λιγότερους αριστούχους σε σχέση με την περυσινή χρονιά. Αυτό σημαίνει ότι οι Νομικές σχολές σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη θα έχουν πτώση, που αναμένεται ότι θα φτάσει και τα 5.400 μόρια στην Κομοτηνή. Πτώσεις θα έχουν και τα Παιδαγωγικά τμήματα της περιφέρειας. Στο πέμπτο επιστημονικό πεδίο θα καταγραφεί πτώση σε όλα τα περιφερειακά τμήματα που μπορεί να φτάσει και τα 1.500 μόρια.
Συνολικά από τους 85.600 υποψήφιους, οι 30.409 έδωσαν γραπτά με βαθμολογίες κάτω από τη βάση. Οι 55.191 υποψήφιοι παρέδωσαν γραπτά μεταξύ των δυο βαθμολογικών άκρων (10-20). Ο αριθμός των 6.178 υποψηφίων κατατάσσεται στην κατηγορία των αριστούχων (18-20). Αντιθέτως, από 0 μέχρι 5 έγραψαν 7682 άτομα (8,99%).


Συγκεκριμένα:
- Θεωρητική Κατεύθυνση. Από 36.895 υποψήφιους, κάτω από τη βάση έγραψαν οι 12.717, ενώ μεταξύ 10 και 20 έγραψαν οι 24.178 υποψήφιοι. Στην κλίμακα 19-20 έχουμε εφέτος 319 αριστούχους (253 λιγότερους από πέρυσι). Στην κλίμακα 18-19, καταγράφονται 1.997 άτομα εφέτος (756 λιγότεροι σε σχέση με πέρυσι). Τα περισσότερα γραπτά ωστόσο συνωστίζονται στις βαθμολογίες γύρω από το 15 (2.965 άτομα και ποσοστό 8,04% έγραψαν από 15 έως 16). Γραπτά με χαμηλότατη βαθμολογία (από 0 έως 5 κάτω από τη βάση) παρέδωσαν 3.291 άτομα (13,26%).
- Θετική κατεύθυνση. Από τους 11.665 υποψήφιους, κάτω από τη βάση έγραψαν 1920 άτομα, ενώ μεταξύ των βαθμολογιών 10 και 20 έγραψαν 9.745 υποψήφιοι. Στην βαθμολογική κλίμακα 19-20 έχουμε μόνο 488 άτομα, ενώ πέρυσι είχαν καταγραφεί στην ίδια κατηγορία 1.217 άτομα. Τα περισσότερα γραπτά συνωστίζονται στην κατηγορία μεταξύ 17 και 18 (1539 άτομα, ποσοστό 13,19% των υποψηφίων). Αντιθέτως, μεταξύ του 0 και του 5 κάτω από τη βάση έγραψαν 422 άτομα (3,61%).
- Τεχνολογική κατεύθυνση 1. Από τους 777 υποψηφίους, κάτω από τη βάση έγραψαν οι 148, ενώ μεταξύ 10 και 20 έγραψαν οι 629 υποψήφιοι. Τα περισσότερα γραπτά συνωστίζονται στις βαθμολογίες μεταξύ 16 και 17 (93 άτομα, δηλαδή 11,97%). Γραπτά μεταξύ 0 και 5 έδωσαν 21 άτομα (2,71%).
- Τεχνολογική κατεύθυνση 2. Από τους 36.263 υποψηφίους, κάτω από τη βάση έγραψαν οι 15.624, ενώ μεταξύ 10 και 20 έγραψαν οι 20.639 υποψήφιοι. Στην κλίμακα 19 - 20 έχουμε μόνο 422 άτομα με άριστα γραπτά, ενώ πέρυσι υπήρχαν 862 άτομα (440 λιγότερα. Στην κλίμακα 18-19 εφέτος υπάρχουν 1379 αριστούχοι, ενώ πέρυσι ήταν 2.622 (1243 λιγότεροι). Τα περισσότερα γραπτά συνωστίζονται στις βαθμολογίες μεταξύ 5 και 6 κάτω από τη βάση! Συγκεκριμένα, 2.508 άτομα (6,92%) παρέδωσαν γραπτά μεταξύ 5 και 6. Συνολικά 3.948 άτομα (10,88%) παρέδωσαν γραπτά μεταξύ των βαθμολογιών 0 και 5.


Ειδικά μαθήματα
Χαμηλές επιδόσεις είχαν οι υποψήφιοι και εφέτος στα ειδικά μαθήματα. Στην Αρμονία το 55,51% των υποψηφίων έγραψε κάτω από τη βάση. Στο Ελεύθερο σχέδιο οι περισσότεροι υποψήφιοι (ποσοστό 34,83%) συγκεντρώθηκαν στις βαθμολογίες από 12 έως 15. Το 32,54% των υποψηφίων συγκεντρώθηκε στις βαθμολογίες από 15 έως 18. Άριστα (18 με 20) «πήραν» μόνο 164 άτομα (ποσοστό 6,72%). Στο Γραμμικό Σχέδιο άριστους βαθμούς έλαβαν 519 άτομα (ποσοστό 22,30%). Οι περισσότεροι υποψήφιοι (ποσοστό 36,95%) πήραν βαθμούς μεταξύ 15-18. Κάτω από τη βάση έγραψε το 16,11% των υποψηφίων.
Στα Αγγλικά το 31,25% των υποψηφίων έγραψε κάτω από τη βάση. Αριστους βαθμούς έλαβε μόνο το 2,95% των υποψηφίων. Οι περισσότεροι κινήθηκαν στις βαθμολογίες μεταξύ 12 -15. Στα γαλλικά, οι περισσότεροι υποψήφιοι έλαβαν βαθμούς μεταξύ 15-18 και περίπου το 20% των υποψηφίων έγραψε κάτω από τη βάση. Χειρότερες ήταν οι επιδόσεις εκείνων που διαγωνίστηκαν στα Γερμανικά.


Π{ηγή: Βήμα