Παρασκευή 22 Αυγούστου 2008

Το φως και ο ήχος ……..με μια διαφορετική προσέγγιση

Ένας άντρας και μια γυναίκα

Μια ωραία ανοιξιάτικη μέρα στο Παρίσι. Σ' ένα καφέ, έ­νας άντρας απολαμβάνει την μπίρα του και διαβάζει εφημερίδα. Στο διπλανό τραπέζι, μια γυναίκα πίνει τον καφέ της και χαζεύει τους περαστικούς. Δεν έχουν δει ο ένας τον άλλο. Ξαφνικά, ο άντρας γυρίζει το κεφάλι και το βλέμμα του δια­σταυρώνεται με το βλέμμα της γυναίκας. Και τότε ξεκινά μια σει­ρά γεγονότων. Το χρυσαφένιο φως του Ήλιου, που ανακλάται πάνω στο λεπτοκαμωμένο σώμα της γυναίκας, διεισδύει στα μάτι­α του άντρα. Ταξιδεύοντας με ταχύτητα 300.000 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο, 10.000 δισεκατομμύρια σωματίδια φωτός (που ο­νομάζονται φωτόνια) βυθίζονται ανά δευτερόλεπτο σε καθεμία α­πό τις κόρες του, διασχίζοντας πρώτα ένα οβάλ σώμα που ονομά­ζεται κρυσταλλοειδής φακός και έπειτα μια διαφανή και ζελατινώ­δη ουσία, πριν καταλήξουν στον αμφιβληστροειδή.

Χορός στον αμφιβληστροειδή

Μέσα στον αμφιβληστροειδή, 100 εκατομμύρια κύτταρα σε σχήμα κώνων αρχίζουν όραση. Ορισμένα δέχονται μια μεγάλη πο­σότητα φωτός, που προέρχεται από τις ακτινοβολούσες ζώνες του σώματος της γυναίκας, όπως τα υγρά της χείλη, που τα τονίζει ένα λαμπερό κραγιόν. Άλλα κύτταρα δέχονται λιγότερο φως, αυτό που προέρχεται από τις πιο σκιασμένες ζώνες του σώματος της γυναί­κας, όπως τα ελαφρά μακιγιαρισμένα της μάγουλα. Τα κύτταρα του αμφιβληστροειδούς αποτελούνται από αμέτρητα μόρια. Κάθε μόριο αποτελείται κι αυτό με τη σειρά του από 20 άτομα άνθρακα, 28 ά­τομα υδρογόνου κι ένα μόριο οξυγόνου. Τα μόρια αυτά καταγρά­φουν το φως χορεύοντας ένα παράξενο μπαλέτο. Σε ακινησία, όταν δεν ενεργοποιείται από το φως, το μόριο του αμφιβληστροειδούς προσκολλάται σε μία πρωτεΐνη και συρρικνώνεται. Όμως όταν ένα σωματίδιο φωτός το χτυπήσει (το φως που ανακλάται από τη γυ­ναίκα χτυπά πάνω από 30 δισεκατομμύρια μόρια μέσα στο μάτι του άντρα ανά δευτερόλεπτο), το μόριο του αμφιβληστροειδούς αποχω­ρίζεται την πρωτεΐνη κι επανέρχεται στην αρχική του κατάσταση. Όταν περάσει ένα ορισμένο διάστημα, συρρικνώνεται και πάλι α­ναμένοντας την άφιξη του επόμενου σωματιδίου φωτός.


Οι νευρώνες αρχίζουν δράση

Για να γίνουν όλα αυτά, χρειάστηκε λιγότερο από ένα χιλιοστό του δευτερολέπτου από τη στιγμή που το βλέμμα του άντρα έπεσε πάνω στη γυναίκα. Ωστόσο, ο άντρας εξακολουθεί να μην έχει ακό­μα «συναίσθηση» της παρουσίας της γυναίκας, καθότι η πληροφορία που περιέχεται στα σωματίδια του φωτός δεν έχει φθάσει στον εγκέ­φαλο του. Ο χορός των μορίων μέσα στον αμφιβληστροειδή θα θέ­σει σε κίνηση τους νευρώνες πρώτα των ματιών κι έπειτα του εγκε­φάλου. Τα μόρια στην επιφάνεια των νευρώνων αλλάζουν σχήμα, παρεμποδίζοντας τη ροή των ιόντων (θετικά φορτισμένα σωματίδια) νατρίου προς το υγρό που τα περιβάλλει, προκαλώντας έτσι ένα ηλε­κτρικό ρεύμα που μεταδίδεται από νευρώνα σε νευρώνα από το μάτι ως τον εγκέφαλο. Μέσα στον εγκεφαλικό φλοιό, κάθε νευρώνας συνθέτει την πληροφορία που του μεταδίδουν χίλιοι άλλοι νευρώ­νες, πριν την αναλύσει και την αναμεταδώσει κι αυτός με τη σειρά του σε άλλους χίλιους. Ένα μεγάλο μέρος των εκατοντάδων δισεκα­τομμυρίων νευρώνων του εγκεφάλου του άντρα, που συνδέονται με­ταξύ τους με κυκλώματα εξαιρετικά περίπλοκα, αρχίζουν δράση για να επεξεργαστούν την πληροφορία. Η ροή του καλίου και του να­τρίου σταματά ανάλογα με το αν παρεμποδίζεται ή όχι από τους νευρώνες. Τα ηλεκτρικά ρεύματα δεν παύουν να διατρέχουν τα κυ­κλώματα των νευρώνων, απελευθερώνοντας κύματα μορίων που με­ταδίδουν τα σήματα, που με τη σειρά τους θα ενεργοποιήσουν άλ­λους νευρώνες. Το ρεύμα σπινθηρίζει από παντού. Μετά από μερι­κά χιλιοστά του δευτερολέπτου, η εικόνα αναδομείται μέσα στον ε­γκέφαλο του άντρα — επιτέλους βλέπει τη γυναίκα. Παρατηρεί τα ξανθά κοντοκομμένα μαλλιά της, τα μεγάλα γαλάζια μάτια της και το σκούρο καφέ ταγέρ που αγκαλιάζει το σώμα της, το κεφάλι που γέρνει ελαφρά και της δίνει ένα ονειροπόλο ύφος.
Η γυναίκα γυρίζει το κεφάλι, συναντάει το βλέμμα του άντρα, χαμογελά διστακτικά και του πετάει ένα «καλημέρα». Αμέσως, ένα πλήθος από μόρια αέρα τίθενται σε κίνηση, οι δονήσεις τους μετα­βιβάζουν τον ήχο των φωνητικών χορδών της γυναίκας στ' αφτιά του άντρα. Δυο μέτρα τους χωρίζουν κι ο ήχος φθάνει ένα εκατοστό πεντηκοστό του δευτερολέπτου αργότερα. Το τύμπανο (μια μεμ­βράνη πάχους 1 χιλιοστού) σε καθένα από τ' αφτιά του άντρα αρχί­ζει κι αυτό να δονείται. Οι δονήσεις μεταδίδονται στο υγρό που βρί­σκεται στον κοχλία που, όπως φανερώνει και τ' όνομα του, έχει το ίδιο ελικοειδές σχήμα με το κέλυφος του σαλιγκαριού. Εδώ γίνεται η αποκωδικοποίηση των ήχων. Μια λεπτή μεμβράνη αρχίζει να ταλα­ντώνεται σύμφωνα με τις δονήσεις του υγρού. Μέσα σ' αυτήν τη μεμβράνη βρίσκεται ένα πλήθος ινών ανόμοιου πάχους, που θυμί­ζουν τις χορδές της άρπας. Η άρπα αυτή συντονίζεται με τη μελω­δική φωνή της γυναίκας κι αναπαράγει ταυτόχρονα τους βαρύτε­ρους ή οξύτερους τόνους που περιέχονται στις συλλαβές της λέξης «καλημέρα». Στο τέλος, οι ήχοι μεταδίδονται στο ακουστικό νεύρο, το οποίο περνά την πληροφορία στον εγκεφαλικό φλοιό. Ο άντρας αντιλαμβάνεται το «καλημέρα» της γειτόνισσας του......

Από το «Χάος και Ομορφιά» του Trinh Xuan Thuan , από τις εκδόσεις Τραυλός.
Αυτή είναι η εικόνα που έχουμε σήμερα, για να περιγράψουμε τη διαδικασία διάδοσης του φωτός και των οπτικών ερεθισμάτων που μεταφέρει. Όμως ποια είναι η ιστορία της εξέλιξης των ιδεών για το φως από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα;
Επειδή δεν έχω καλό λογοτεχνικό λόγο για να σσαγηνέψω με την περιγραφή μου, αποφάσισα να κωδικοποιήσω τα κυρίοτερα σημεία της ιστορίας του φωτός και να τα παρουσιάσω με μια μορφή παρουσίασης.
Οι κυριότερες πηγές που χρησιμοποίησα είναι τα βιβλία και οι πηγές από το Internetπου φαίνονται στη βιβλιογραφία.

Δεν υπάρχουν σχόλια: