Σήμερα
θα μιλήσουμε για εσάς, τους νέους. Γιατί είστε σημαντικοί. Γιατί έχετε όνειρα
και πρέπει να τα πραγματοποιήσετε.
Θα
μιλήσουμε για τις εξετάσεις. Και αυτό φαντάζει δύσκολο. Είναι δίκαιο το σύστημα;
εξετάζει όλες τις δεξιότητες;
Ο
Αινστάιν έλεγε ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ταλαντούχοι, αλλά αν κρίνεις ένα ψάρι
από την ικανότητά του να ανεβαίνει σε ένα δέντρο θα περάσει όλη τη ζωή του
θεωρώντας ότι είναι ανίκανο.
Το
πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνετε είναι να εφοδιαστείτε με μια καλή εκπαίδευση
ώστε να βγείτε εκεί έξω και να αλλάξετε τον κόσμο. Να πάρετε εφόδια, να γίνετε
καλύτεροι για να μπορέσετε να βοηθήσετε όχι μόνο τους εαυτούς σας, αλλά ΚΑΙ
τους άλλους.
Σε
αυτό τον αγώνα χρειάζεστε πίστη. Χρειάζεστε πίστη ότι μπορείτε να τα
καταφέρετε. Αυτό είναι που κάνει τον άνθρωπο διαφορετικό, που τον κάνει να
ξεπερνάει τα όριά του.
Θα
σας πω μια ιστορία.
Πριν
τον Απρίλιο του 1954 υπήρχε μια κοινή πίστη, μια παγκόσμια αντίληψη, διότι το
προσπαθούσαμε συνέχεια και συνέχεια και αποτυγχάναμε να κάνουμε τα 1600m σε
λιγότερο από 4 λεπτά. Θεωρήθηκε ότι είναι ανθρωπίνως φυσικά αδύνατο να τα
καταφέρουμε. Οπότε όταν συνέβαινε αυτό θεωρούσαμε ότι έτσι είναι.
Και
τότε ο Roger Bannister ήρθε
και έσπασε το φράγμα των 4 λεπτών.
Από
τότε μέχρι τις μέρες μας πάνω από 20000 άτομα έσπασαν αυτό το φράγμα. Ακόμη και
μαθητές λυκείου.
20000
άνθρωποι. Τι άλλαξε;
Το
είδαμε να γίνεται. Το πιστέψαμε ότι μπορούμε να το κάνουμε και εμείς.
Και
αν δούμε τις εξετάσεις; Πόσοι άλλοι πριν από σας το κατάφεραν ήδη;
Χιλιάδες,
εκατομμύρια. Άρα και εσείς μπορείτε να τα καταφέρετε. Αρκεί να το πιστέψετε.
Είναι
εύκολο;
Όχι
βέβαια.
Το
κυνήγι του στόχου, του ονείρου πολλές φορές είναι ένας μοναχικός δρόμος.
Χρειάζεται η στήριξη της οικογένειας, χρειάζονται οι εμπνευσμένοι δάσκαλοι, που
θα σε καθοδηγούν, που θα σε κατευθύνουν, που θα σε εμπνέουν για να δώσεις το
κάτι παραπάνω. Αλλά ο αγώνας είναι μοναχικός, είναι δύσκολος.
Εκεί
πάνω από τα βιβλία σου, είσαι μόνος.
Πάνω
από το τεστ, είσαι μόνος• γιαυτό και πρέπει να αγωνίζεσαι για τα δικά σου
όνειρα μόνο.
Θέλει
πολλή προσπάθεια. Θα νιώσετε κουρασμένοι, απογοητευμένοι, θα νιώσετε ότι θα
αποτύχετε, αλλά μη φοβηθείτε.
Είστε
έτοιμοι να δώσετε την πρώτη μάχη της ζωής σας και σας έχουν πείσει ότι είναι η
πιο μεγάλη, η πιο σημαντική. Ότι αυτή θα κρίνει την υπόλοιπη ζωή σας, ότι θα
κρίνει τα πάντα. Και φοβάστε.
Κάποιοι
σκέφτεστε πως να γινόταν να μη συμβεί, να μη χρειαστεί να περάσετε αυτή τη
διαδικασία. Εγώ σας λέω: μη φοβάστε!
Ούτε
η πιο σκληρή μάχη της ζωής σας είναι , ούτε η πιο μεγάλη.
Είναι
απλά η πρώτη.
Και
γι’ αυτό είναι σημαντική.
Όχι
ως προς το αποτέλεσμα. Αλλά για τον τρόπο που θα τη δώσετε. Αν θα τα δώσετε όλα
ή όχι. Αυτό μετράει. Μη φοβάστε την "αποτυχία", μη φοβάστε την
αλλαγή. Μη φοβάστε το άγνωστο! Τις περισσότερες φορές ο εχθρός που πρέπει να
αντιμετωπίσουμε είναι μέσα μας, δεν είναι άλλος παρά ο ίδιος μας ο εαυτός. Μ’
αυτόν αναμετριόμαστε.
Μη
φοβάστε. Ακόμη και αν χρειαστεί να βγείτε έξω από το «κουτί». Για να τα
καταφέρεις πολλές φορές χρειάζεται να δημιουργήσεις χώρο και χρόνο….
Μη
φοβάστε την "αποτυχία”.
Ο
Thomas Edison πραγματοποίησε
περίπου 1000 αποτυχημένα πειράματα πριν καταφέρει να κατασκευάσει το λαμπτήρα
πυρακτώσεως. Γι αυτό πρέπει να συνεχίζουμε να προσπαθούμε. Γιατί το ακόμη ένα
αποτυχημένο πείραμα μας φέρνει πιο κοντά στην επιτυχία.
Αξίζει
όλο αυτό; Αξίζει αυτός ο αγώνας;
Αδιαμφισβήτητα.
Κάθε τι το μεγάλο, κάθε επιτυχία έρχεται μετά από πολύ σκληρό αγώνα. Σου
δείχνουν τους πανηγυρισμούς, σου δείχνουν τα τρόπαια, αλλά όλα αυτά έρχονται μετά από σκληρό αγώνα, μετά
από αποτυχίες, μετά από επιμονή.
Πίσω
από τη λάμψη, υπάρχει πάντα πολύ σκοτάδι, πολύ ιδρώτας, πολύ πόνος και αρκετές
αποτυχίες. Αλλά είναι ο μόνος δρόμος για να καταφέρουμε τα όνειρά μας.
Αυτό
που πρέπει να κάνουμε είναι να αλλάξουμε αντίληψη. Οι Πανελλήνιες ΔΕΝ είναι το
τέλος. Είναι η αρχή.
Είναι
ένα σκαλί… που λέει και ο Καβάφης.
"Κι
αν είσαι στο σκαλί το πρώτο, πρέπει
Νά
σαι υπερήφανος κ’ ευτυχισμένος.
Εδώ
που έφθασες, λίγο δεν είναι•
τόσο
που έκαμες, μεγάλη δόξα.
Κι
αυτό ακόμη το σκαλί το πρώτο
πολύ
από τον κοινό τον κόσμο απέχει.
…………………………………………………………………………………………………………………………………
-Ελάτε
στην άκρη
-Δεν
μπορούμε. Φοβόμαστε.
-Ελάτε
στην άκρη.
-Δεν
μπορούμε. Θα πέσουμε.
-Ελάτε
στην άκρη.
Και
ήρθαν…
Και
τους έσπρωξε….
Και
πέταξαν…..
Γκιγιώμ
Απολλιναίρ
Αφήγηση Β. Μανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου