Σκέψεις μετά την εκδήλωση με τον Γ. Γραμματικάκη

Η Αλίκη γέλασε:"Δεν αξίζει να προσπαθήσουμε ", είπε, 
"κανένας δε μπορεί να πιστέψει σε πράγματα που είναι αδύνατο να συμβούν"
"Τολμώ να πω πως δεν εξασκήθηκες αρκετά", είπε η βασίλισσα.
Lewis Carrol, Through the looking glass

Ευχαριστώ!!!
Τι κρίμα!!!!

Ευτυχώς!!!

Επιφωνήματα, αναστεναγμοί, άγχος . Πολλά και έντονα τα συναισθήματα που γεννήθηκαν κάποιους μήνες πριν και κορυφώθηκαν στο τριήμερο που διήρκησε η συνάντηση με τον Πανεπιστημιακό δάσκαλο Γραμματικάκη  και πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση.

Αλλά ας πάρουμε την ιστορία από την αρχή.

Για όλα ευθύνεται ο χώρος.

Ένα σημείο που προορίζεται για την περιοδική αποφόρτιση από τη δουλειά, ένα μπαλκόνι εν προκειμένω , που κατέληξε να γίνει μαιευτήριο ιδεών, σκέψεων, αποφάσεων!
Αλλά δεν ήταν μόνο ο χώρος. Ποτέ δεν είναι.Πάντα συνοδεύεται και από το χρόνο.

Συνυπεύθυνος είναι και ο χρόνος. Ήταν ίσως η στιγμή θα πει κανείς. Σαν το σκαραβαίο του Young*.

Βρεθήκαμε να κρατάμε στα χέρια μας το τελευταίο δημιούργημα του Γ.  Γραμματικάκη, να κρατάμε έναν αστρολάβο, αλλά που; Έναν αστρολάβο στον Αστρολάβο!

Και αυτή είναι η στιγμή που μια σκέψη μετασχηματίστηκε σε όνειρο, κυοφορήθηκε μια ιδέα  γρήγορα και το όνειρο έγινε  απόφαση, έγινε  πράξη.

Δεν έχει σημασία η πορεία, ίσως εδώ να μην έχει καν τόσο μεγάλη αξία το ταξίδι όσο η "Ιθάκη" τελικά.

Και η "Ιθάκη" αποδείχτηκε  πιο όμορφη , πιο γοητευτική, ξεπερνώντας τις πιο τρελές  προσδοκίες μας.

Αναπολώ τις στιγμές, τις μέρες, προσπαθώ να τα βάλω σε μια τάξη.

Δεν  έχει σημασία η χρονική σειρά, τελικά.

Σημασία έχει η συνάντηση, η συναναστροφή,  η παρουσία τόσων σπουδαίων ανθρώπων στην πόλη μας.

Σκέφτομαι τους χαιρετισμούς, τις πρώτες κουβέντες, αναγνωριστικές αλλά όχι άβολες, και τη συζήτηση στο τραπέζι.... Ξεκίνησε και δεν τελείωνε, όπως κάθε κουβέντα από εκεί και έπειτα.

Ήταν διάχυτη στην ατμόσφαιρα η ζεστασιά με την οποία ένας δάσκαλος αγκαλιάζει τους μαθητές του, από την αρχή.

Και στην παρέα μας , εκεί μαζί με την Αναστασία με τη γλυκιά φωνή, με την Ξένια με την περισσή ευγένια, με το Χρήστο με τη χαρακτηριςτική ηρεμία, εμφανίστηκαν κατά διαστήματα ο Χώκινγκ με τον Φαινμαν και τον Πενρόουζ. Μα να είναι εκεί και ο Κορνήλιος Καστορίαδης;;

Κάποια στιγμή καταφέραμε να ξεφύγουμε από την ισχυρότατη έλξη της αφήγησης ,

μιας και έπρεπε να ετοιμαστούμε για την εκδήλωση.

Πως τα καταφέραμε;

Δεν ξέρω! Ίσως η ανάγκη να κοινωνήσουμε την εμπειρία αυτή στον κόσμο, ήταν το ίδιο ισχυρή.

Με Θυμάμαι να κάθομαι αποσβολωμένος στο γραφείο μου, εκεί που συνήθως μαζεύω το μυαλό μου, να κοιτάζω τη βιβλιοθήκη μου και εκεί να εμφανίζονται πάλι οι ίδιες φιγούρες ...

Αυτές που ήταν πριν στο ίδιο τραπέζι .... Τώρα εκεί κρυμμένες στις σκέψεις τους στα βιβλία τους μέσα, και εγώ να τα κοιτάζω με δέος.

Και τώρα ξανά στο ίδιο μέρος με τις ίδιες εικόνες, με τις ίδιες σκέψεις προσπαθώ να αποτυπώσω τα συναισθήματα μου.

Ευχαριστώ!!!
Τους φίλους και συνεργάτες που συμμετείχαν σ´ αυτό το όνειρο , μα κυρίως που μαζί το σκεφτήκαμε , μαζί πιστέψαμε σε "πράγματα που δε μπορούν να συμβούν" και το πραγματοποιήσαμε.

Ευχαριστώ το Θεό που με αξίωσε να γνωρίσω ένα τόσο σημαντικό άνθρωπο, να βρεθώ κοντά του, να πάρω λίγο από την αύρα του.

Νιώθεις σαν σε αρωματοπωλείο...

Ακόμη και αν δεν αγοράζεις τίποτα, βγαίνοντας θα μοσχοβολάς, θα έχεις πάνω σου τα μόρια των αρωμάτων!

Τι κρίμα!!!

Τελείωσα το τμήμα Φυσικής στο ΑΠΘ και είμαι χαρούμενος γιατί είχα σημαντικούς δασκάλους, αλλά τέτοιες στιγμές σκέφτεσαι, τι κρίμα να μην έχω διδαχθεί και από αυτόν το δάσκαλο. Έναν δάσκαλο αυτού του βεληνεκούς!!! Αυτής της ευφυΐας. Αυτής της μεταδοτικότητας.

Ευτυχώς!!!
Ευτυχώς που το πιστέψαμε, που δεν αποπροσανατολιστήκαμε από κακίες, εμπάθειες, από αναίτιους φόβους και έγινε αυτή η εκδήλωση.

Ήταν μεγάλη τιμή για την πόλη μας που ο κύριος Γραμματικάκης δέχτηκε την πρόσκληση και μας τίμησε με την παρουσία του.

Γιατί ήταν, είναι μια εμπειρία ζωής! Είναι αποκάλυψη.

Διαπιστώσαμε τη διαφορά ανάμεσα στο φως του κεριού και στο εκτυφλωτικό φως του ήλιου!

Σημείωση: 

Σκαραβαίος του Young*.

O ψυχολόγος Carl Jung, διατύπωσε την Αρχή της "Συγχρονικότητας" που συνδέει γεγονότα, τα οποία δεν συνδέονται με κάποια φανερή σχέση αιτίας. Στο έργο του "Δομή και Δυναμική της Ψυχής", αναφέρει πώς άρχισε να παρατηρεί συμπτώσεις που προκαλούσαν ανοικτά τους υπολογισμούς των πιθανοτήτων, στη διάρκεια των ερευνών του για το Συλλογικό Ασυνείδητο.

Για παράδειγμα, καθώς μια νεαρή ασθενής του περιέγραφε ένα όνειρό της, στο οποίο της δίνονταν ένας χρυσός σκαραβαίος, ένα έντομο μπήκε στο σκοτεινό δωμάτιο. Όταν το έπιασε ο Jung διαπίστωσε ότι ήταν ένα σκαραβοειδές σκαθάρι, ό,τι πιο κοντινό σε χρυσό σκαραβαίο, θα μπορούσε να υπάρξει στην περιοχή, το οποίο μάλιστα δεν συνηθίζει να μπαίνει σε σκοτεινούς χώρους. Αντίθετα κινείται στο φως της ημέρας... Και μπήκε την κατάλληλη στιγμή.