Η φυσική είναι κάτι .....cool

Στη διάρκεια των μαθημάτων προσπαθώ πολλές φορές να πείσω τα παιδιά, ή ίσως  καλύτερα, να τα κάνω να πιστέψουν  πως η φυσική δεν έχει (μόνο) αυτό το πολλές φορές άσχημο πρόσωπο της ασκησολατρείας-ασκησολαγνείας που μας έχει επιβληθεί και τους παρουσιάζουμε, αλλά πολλά μα πολλά περισσότερα. Η φυσική είναι παντού. Είναι γύρω μας, είναι στο σώμα μας, είναι το μυαλό μας, αλλά και είναι στο μυαλό μας. 

Τι θέλω να πω; 

Απλά πολλά από τα μοντέλα σκέψης που χρησιμοποιούνται σε άλλους επιστημονικούς τομείς είναι επηρεασμένα από τους νόμους ή ακόμη καλύτερα από τα μοντέλα σκέψης θεωριών της φυσικής και των μαθηματικών.

Το blog αυτό, εξυπηρετεί εν μέρει και το σκοπό αυτό. Δηλαδή να παρουσιάζω κείμενα, βίντεο, ομιλίες που στην τάξη δεν μου παρέχεται αυτή η χρονική ή υλικοτεχνική δυνατότητα. 

Ψάχνοντας στο TED για χρήσιμες ομιλίες, που να μπορούν να σου εμπλουτίσουν τον τρόπο σκέψης, να διευρύνουν τους ορίζοντες, να σου παρουσιάσουν διαφορετικές απόψεις (ακόμη και ας μη συμφωνώ πολλές φορές πλήρως με κάποιες από αυτές), βρήκα μια ενδιαφέρουσα  ομιλία που συνδέει τη φυσική, με το μάρκετινγ και τις οικονομικές θεωρίες. 

Είναι υπεραπλούστευση; Πρέπει να κάνουμε τα πράγματα τόσο απλά και να τα συνδέουμε μεταξύ τους;

Ισχύει έτσι ακριβώς;

Τροφή για σκέψη το παρακάτω βίντεο. Καταλήγει πάντως πως η φυσική είναι παντού και τελικά είναι κάτι ... cool και μπορεί να μας διδάξει όλους ακόμη και στο Μάρκετινγκ.

Φαινομενικά δεν υπάρχουν πολλά κοινά ανάμεσα στη Φυσική και το Μάρκετινγκ, αλλά ο Νταν Κόμπλεϊ είναι παθιασμένος και με τα δύο. Φέρνει κοντά τα αταίριαστα και χρησιμοποιώντας το δεύτερο νόμο του Νεύτονα, την αρχή της αβεβαιότητας του Χάιζενμπεργκ, την επιστημονική μέθοδο και το δεύτερο νόμο της θερμοδυναμικής, εξηγεί τις βασικές αρχές του branding.

 

Ταλαντώσεις από το study 4 exams

Εδώ συγκέντρωσα οτιδήποτε έχει ανέβει στο study4exams για το 1ο κεφάλαιο (Ταλαντώσεις) της Φυσικής Κατεύθυνσης της Γ Λυκείου.

study 4 exams2

The Pale Blue dot ( Η χλωμή μπλε κουκίδα)

Πριν από μερικές μέρες παρακολούθησα ένα video στο Universe today με τίτλο "The Frontier Is Everywhere".  Σ' αυτό ακούγονταν εμπνευσμένα  λόγια απ' το βιβλίο του Carl Sagan "The pale blue dot". 

Δε ξέρω  και δε με ενδιαφέρει η πολιτική της NASA , όυτε οι δημόσιες σχέσεις της. Το video είναι εκπληκτικό οπότε παρακολουθήστε το.

Αλλά ψάχνοντας για το βιβλίο, ανακάλυψα ότι ο τίτλος του βιβλίου ήταν η ονομασία από μια φωτογραφία που κρύβει πίσω της μια μικρή ιστορία.

Μετά την εκτόξευση του διαστημοπλοίου Voyager ο περίφημος αστροφυσικός Carl Sagan είχε την περίφημη ιδέα να στρέψουν το “πιάτο” του και να παίρνουν φωτογραφίες των πλανητών που επισκέπτεται. Έτσι το 1990 όταν έφτασε στο χείλος να εγκαταλείψει το ηλιακό μας σύστημα πήρε μια τελευταία φωτογραφία της Γης από απόσταση 6 δις χιλιομέτρων . Αυτή η φωτογραφία ονομάστηκε από τον αστροφυσικό Carl Sagan , Pale Blue Dot : Αχνή μπλε κουκίδα. Στο video ο αστροφυσικός Carl Sagan περιγράφει με υπέροχα λόγια που μόνο ο ίδιος θα μπορούσε, αυτή την φωτογραφία.

"Το διαστημικό σκάφος ήταν πολύ μακριά από το σπίτι. Σκέφτηκα ότι θα ήταν καλή ιδέα, αμέσως μετά τον Κρόνο, να φροντίσουμε να λάβει μια τελευταία ματιά πίσω. Από τον Κρόνο, η Γη φαίνεται πολύ μικρή για το Voyager: Ο. πλανήτης μας θα ήταν ένα σημείο φωτός, ένα μοναχικό pixel, που δύσκολα διακρίνεται από τα άλλα σημεία φωτός του Voyager: ...μια χλωμή μπλε κουκκίδα.... " (Carl Sagan)
Το ομότιτλο βιβλίο του:Pale Blue Dot: A Vision of the Human Future in Space (1994) (http://en.wikipedia.org/wiki/Pale_Blue_

­Dot) εμπνεύστηκε από την παραπάνω φωτογραφία.
Το Voyager 1 εκτοξεύτηκε στις 5 Σεπτεμβρίου 1977. Ο (Carl Sagan) ως μέλος της ομάδας, πρότεινε το Voyager να τραβήξει μια φωτογραφία της Γης από την άκρη του ηλιακού συστήματος. Πράγματι, στις 14 Φεβρουαρίου 1990, αφού το Voyager 1 ολοκλήρωσε πρωταρχική αποστολή του, η NASA διέταξε το διαστημικό σκάφος να γυρίσει την κάμερα του προς τα πίσω, και να φωτογραφήσει τους πλανήτες του Ηλιακού μας Συστήματος από εκείνη τη μακρινή θέση. 

Ολόκληρο το κείμενο στα Αγγλικά...

From this distant vantage point, the Earth might not seem of any particular interest. But for us, it's different. Look again at that dot. That's here. That's home. That's us. On it everyone you love, everyone you know, everyone you ever heard of, every human being who ever was, lived out their lives. The aggregate of our joyand suffering, thousands of confident religions, ideologies, and economic doctrines, every hunter and forager, every hero and coward, every creator and destroyer of civilization, every king and peasant, every youngcouple in love, every mother and father, hopeful child, inventor and explorer, every teacher of morals, everycorrupt politician, every "superstar," every "supreme leader," every saint and sinner in the history of ourspecies lived there - on a mote of dust suspended in a sunbeam. The Earth is a very small stage in a vastcosmic arena. Think of the rivers of blood spilled by all those generals and emperors, so that, in glory andtriumph, they could become the momentary masters of a fraction of a dot. Think of the endless crueltiesvisited by the inhabitants of one corner of this pixel on the scarcely distinguishable inhabitants of some othercorner, how frequent their misunderstandings, how eager they are to kill one another, how fervent theirhatreds. Our posturings, our imagined self-importance, the delusion that we have some privileged position inthe Universe, are challenged by this point of pale light. Our planet is a lonely speck in the great envelopingcosmic dark. In our obscurity, in all this vastness, there is no hint that help will come from elsewhere to saveus from ourselves. The Earth is the only world known so far to harbor life. There is nowhere else, at least inthe near future, to which our species could migrate. Visit yes. Settle, not yet. Like it or not, for the moment theEarth is where we make our stand. It has been said that astronomy is a humbling and character buildingexperience. There is perhaps no better demonstration of the folly of human conceits than this distant image ofour tiny world. To me, it underscores our responsibility to deal more kindly with one another, and to preserveand cherish the pale blue dot, the only home we've ever known.

Πηγές:  
1. e-steki
2. cosmo science
3. http://en.wikipedia.org/wiki/Pale_Blue_Dot

Διαγώνισμα σε όλη τη Θεωρία της Γ Λυκείου

Επανάληψη της θεωρίας της Φυσικής στην Γ Λυκείου.
Εξαντλητικό.....
 ΦΥΣΙΚΗ Γ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΘΕΩΡΙΑΣ 2011

Διαγώνισμα στα ηλεκτρικά κυκλώματα

Επαναληπτικό Τεστ στα ηλεκτρικά κυκλώματα χωρίς την ΗΕΔ.

Εύκολο και μικρό. Έχει και μια άσκηση από Γ Λυκείου κατεύθυνση. Έτσι για το καλό...

Καλή επιτυχία ....

Επαναληπτικό Διαγώνισμα στη Β (Ιανουάριος Αστρολάβος) 2011

Τεστ στις Κινήσεις σε Ομογενές Ηλεκτρικό Πεδίο και Θεωρία από Ομογενές Μαγνητικό

Διαγώνισμα στις κινήσεις σε ομογενές ηλεκτρικό πεδίο και θεωρία από ομογενές μαγνητικό πεδίο.

ΤΕΣΤ ΣΤΗ ΦΥΣΙΚΗ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ β (3-4 Κεφ)

Διαγώνισμα Θερμοδυναμικής 2ο

Θερμοδυναμική:  2ο Τεστ για όσους δεν έγραψαν πρόχειρο στο σχολείο ακόμη.  Είναι εύκολο και γρήγορο.

Καλή επιτυχία...

Θερμοδυναμική Ιανουάριος 2ο

Διαγώνισμα Φυσικής Α Λυκείου

Τεστ στη φυσική Ά Λυκείου, στις δυνάμεις χωρίς τριβές. Είναι από τα Επαναληπτικά διαγωνίσματα που μπαίνουν αμέσως μετά τα Χριστούγεννα. Έτσι εξηγείται και το εορταστικό ...κλίμα.

Όποιος δεν το έγραψε ας το κατεβάσει να το λύσει. Είναι μικρό και εύκολο.

Φυσική Ά Λυκείου Δυνάμεις 2011

Φωτογραφίες από τη μερική έκλειψη ηλίου

Πηγή :  Ίδρυμα Ευγενίδου, wtmnews.gr

Πότε συμβαίνουν οι ηλιακές εκλείψεις; 

Οι ηλιακές εκλείψεις συμβαίνουν όταν η Σελήνη περνάει μπροστά από τον δίσκο του Ήλιου και τον καλύπτει είτε μερικώς είτε ολικώς. Έτσι μπορούμε να πούμε ότι αιτία των ηλιακών εκλείψεων είναι η περιφορά της Σελήνης γύρω από τη Γη και η σκιά που αφήνει πάνω στον πλανήτη μας. Η σκιά αυτή αποτελείται από δύο διαφορετικές περιοχές: έναν εσωτερικό κώνο πλήρους σκιάς, που λέγεται κύρια σκιά και μια περιοχή μερικής σκιάς, που λέγεται παρασκιά.

Όταν παρατηρούμε μια έκλειψη του Ήλιου από μια περιοχή της Γης στην οποία πέφτει η παρασκιά, η Σελήνη καλύπτει ένα μόνο τμήμα του Ήλιου και τότε λέμε ότι πρόκειται για μια μερική έκλειψη του Ήλιου. Όταν όμως κοιτάζουμε τον Ήλιο από μια περιοχή που καλύπτει η πλήρης σκιά της Σελήνης, ο Ήλιος είναι τελείως αθέατος και τότε η έκλειψη του Ήλιου είναι ολική. Η απόσταση όμως της Σελήνης δεν παραμένει πάντα ίδια αφού στη διάρκεια ενός μήνα άλλες φορές μας πλησιάζει και άλλοτε απομακρύνεται από ‘μας.

Το φαινόμενο μέγεθός της Σελήνης κυμαίνεται από 91-106% του φαινομένου μεγέθους του Ήλιου. Οπότε στις περιπτώσεις που το φαινόμενο μέγεθος της Σελήνης είναι από 100-106% μεγαλύτερο από το φαινόμενο μέγεθος του Ήλιου τότε έχουμε ολική έκλειψη του Ήλιου, ενώ όταν είναι μικρότερο (από 91-100%) ο σκοτεινός της δίσκος δεν τον καλύπτει πλήρως αφήνοντας γύρω του ένα φωτεινό δαχτυλίδι. Αυτή είναι η λεγόμενη δακτυλιοειδής έκλειψη του Ήλιου, αν και ορισμένες φορές μία έκλειψη μπορεί να αρχίσει ως ολική και με την πάροδο του χρόνου να εξελιχτεί σε δακτυλιοειδή και το αντίθετο.

Γιατί δεν έχουμε εκλείψεις κάθε μήνα; 

Παρ’ όλο, λοιπόν, που η Σελήνη περιφέρεται γύρω από τη Γη μία σχεδόν φορά το μήνα, δεν έχουμε εκλείψεις κάθε μήνα. Για να κατανοήσουμε γιατί συμβαίνει κάτι τέτοιο ας υποθέσουμε ότι μία ευθεία γραμμή περνάει από το κέντρο του Ήλιου και της Γης και εκτείνεται στην άλλη της πλευρά. Αν η Σελήνη στη διαδρομή της γύρω από τη Γη περνούσε ακριβώς πάνω στη γραμμή θα είχαμε εκλείψεις κάθε μήνα και ηλιακές και σεληνιακές. Η Σελήνη όμως δεν ταξιδεύει με αυτό τον τρόπο, αλλά αντίθετα, στην περιφορά της γύρω από την Γη, περνάει είτε πιο πάνω, είτε πιο κάτω από την υποθετική αυτή γραμμή. Όταν τα τρία αυτά σώματα δεν βρίσκονται στην ίδια ευθεία, οι σκιές και της Γης και της Σελήνης χάνονται στο διάστημα και δε γίνονται εκλείψεις.

Το σπουδαίο είναι ότι μια ολική έκλειψη του Ήλιου μπορεί να φανεί μόνο από τη Γη αφού από κανένα άλλο ουράνιο σώμα του Ηλιακού μας Συστήματος δεν παρατηρούνται ολικές ηλιακές εκλείψεις και αυτό λόγω μιας απλής ουράνιας σύμπτωσης που έχει να κάνει με το πως φαίνονται ο Ήλιος και η Σελήνη από την επιφάνεια του πλανήτη μας. Γιατί παρ’ όλο που η διάμετρος του Ήλιου είναι 400 περίπου φορές μεγαλύτερη από τη διάμετρο της Σελήνης, από τη Γη μας φαίνεται ότι τα δύο αυτά σώματα έχουν το ίδιο σχεδόν φαινόμενο μέγεθος επειδή ο Ήλιος είναι 400 περίπου φορές πιο μακριά μας απ ότι η Σελήνη. Γι’ αυτό αν η Σελήνη ήταν είτε λίγο μικρότερη είτε βρίσκονταν λίγο πιο μακριά μας δεν θα μπορούσαμε να παρατηρήσουμε ποτέ μια ολική ηλιακή έκλειψη.

Ας δούμε κάποιες φωτογραφίες πως είδαν την έκλειψη από όλο τον κόσμο. Οι φωτογραφίες είναι από το National geographic και το Universe today 

Και ένα video