To Scientific Visualization Studio στο Space Flight Center της NASA δημιούργησε αυτό το πανέμορφο animation που ονομάζεται «Perpetual Ocean» και έχει οπτικοποιήσει τα επιφανειακά ρεύματα των ωκεανών σε μία περίοδο 30 μηνών ανάμεσα στον Ιούνιο του 2005 και το Δεκέμβριο του 2007.
Μπορείτε να δείτε την επίδραση των ρευμάτων όπως το Ρεύμα του Κόλπου ή το Κουροσίβο, μαζί με φαινόμενα όπως οι τεράστιες δίνες γύρω από τη Νότια Αφρική.
Το αποτέλεσμα είναι μία «ταινία μικρού μήκους», βγαλμένη σαν από πίνακα του Van Gong. Για άλλη μια φορά, η «μητέρα φύση» ξεπερνάει έναν από τους πιο ταλαντούχους καλλιτέχνες όλων των εποχών…
Και μιας και μιλάμε για τον Van Gogh και τις "δίνες " του, δείτε και το ενδιαφέρον διαδραστικό βίντεο , όπου ένας Έλληνας μεταμόρφωσε την Έναστρη νύχτα.
Η «Έναστρη Νύχτα» είναι ένας από τους πιο διάσημους πίνακες του ιμπρεσιονιστή Ολλανδού ζωγράφου Βίνσεντ βαν Γκογκ, που ακόμα κι αν δεν γνωρίζετε τον τίτλο ή τον δημιουργό του, είναι βέβαιο ότι όλο και κάπου θα τον έχετε δει. Πρόκειται για ένα από τα έργα του Βαν Γκογκ που έχουν δημιουργηθεί ακολουθώντας συγκεκριμένους μαθηματικούς κανόνες για την δημιουργία των περίφημων χαοτικών δινών του. Το γεγονός αυτό έδωσε την ευκαιρία στον Πέτρο Βρελλή να δει τον πίνακα με μια εναλλακτική ματιά, δημιουργώντας μια κινούμενη εκδοχή του, με την οποία μάλιστα ο χρήστης μπορεί να αλληλεπιδράσει.
Πιο αναλυτικά, έρευνες έδειξαν ότι οι χαοτικές δίνες που εμφανίζονται στην «Έναστρη Νύχτα» και σε άλλους πίνακες του Βαν Γκογκ ακολουθούν με ακρίβεια τις μαθηματικές περιγραφές των αναταράξεων σε ρευστά υλικά, όπως οι στροβιλισμοί του νερού σε ένα ταραγμένο ρυάκι ή οι πραγματικοί ανεμοστρόβιλοι.
Μάλιστα, η ανάλυση των πινάκων στον υπολογιστή αποκάλυψε ένα μοτίβο φωτεινών και σκοτεινών περιοχών που ακολουθούν τις εξισώσεις του Αντρεϊ Κολμογκόροφ, που τη δεκαετία του 1940 κατάφερε να περιγράψει εν μέρει τη δυναμική του στροβιλισμού των ρευστών. Συγκεκριμένα, οι ταραγμένοι ουρανοί του πίνακα παρουσιάζουν τη λεγόμενη «κλιμάκωση Κολμογκόροφ», εξισώσεις που δίνουν την πιθανότητα δύο οποιοδήποτε σημεία του ρευστού να έχουν μια δεδομένη διαφορά ταχύτητας.
Αυτό που έκανε ο Βρελλής ήταν, αξιοποιώντας το εργαλείο openFrameworks, να δώσει κίνηση στις δίνες αυτές, μετατρέποντας, θα έλεγε κανείς, τις ίδιες τις πινελιές σε μόρια που ρέουν. Το πιο εντυπωσιακό, όμως, είναι ότι με τη βοήθεια μιας επιφάνειας αφής, ο χρήστης μπορεί να αλληλεπιδράσει με τον πίνακα, αλλάζοντας με το χέρι του τη ροή των δινών, οι οποίες σταδιακά επανέρχονται στην αρχική τους κατάσταση. Καλύτερα όμως να το δείτε μόνοι σας:
